Gündönümünün nihai
döngüsü
Seyri hoş yaşanan anın,
Seyrelmiş ışıkların
buruk neşesi
Gördüğüm şu eşsiz ışık huzmesi
Bitik kimliklerin eş
güdümlü menkıbesi.
Benzemek adına belki,
Belki de aşk tadında
Derviş ruhlu onca âşık
Kavuşamamamın verdiği o
eziklik.
Uzağında mümkün mertebe
İnsan olmanın yarattığı
o halet-i ruhiye
Kısmi bir ayrılık
bedenen
Suskunluğun buruk
kifayetsizliğinde
İki ruh birbirinden ayrı
düşen
Nedir mühim olan
Hissetmek mi en
derinden,
Eşliğinde hasretin
Külfeti ayrı kalmanın
Burkar manen.
Hoş bir nüans ve derken
Yakışmaz mı o endam, o
naz
Belki de tutuk biraz
Edebildiğince onca
niyaz…
Seyrelmek yaş dönümünde
Nihayete ermek
Bitmek bilmez o
mecalsizlikte
Yalın ve içten
Durağan olsa da süre
gelen.
Bir bir elemek o
şıkları
Mazide kalan tüm o
duyguları
Solar çiçekler yaprak
yaprak
Koparken dalından
susuzluktur can yakan.
Bilmez iken sevgiyi biz
faniler
Kurur gider birer birer
Tüm hayaller
Boşluktur elde kalan
Ruhtur her şeye rağmen
Her gün yeniden umutla
raks eden.