Beni İstinye'de öldürdüler, gördüm
Anlayamadım neden vurduklarını
Soramadım, korktum...

Kırbaç gibi şaklayan bıçağın ucunda kaldım
Bir an havalandım sandım, yabani rüzgârla
Bir anda çakıldım toprağa...

Sonra yumuşadım, kendi canımın üstünde kıvrıldım
Çorak ışıkların bedenimi nasıl çözdüğünü gördüm
Sessizce karanlık geceye demlendim
Kanımın tadını tattım dudaklarımda...

Sabah olmasın istedim beni görmesinler diye
Bomboş sokakta süzülerek yattım
Halinden memnun bir tebessüm içinde güvenle ,

"ŞİİRCE ÖPTÜM ÖLÜMÜN SESİNİ"

Vedat DÜNDAR