Mesul olduðum þu derin hissiyat yaptý yapacaðýný bir kez daha.

Ne hükümsüz ne istemsiz ne de alabildiðine savunmasýz.

Bir durak, bir durak daha derken kaçtý gitti ve seyrini de deðiþtirdi her þey ve herkes. Kim var kim yok zaten asýrlarca uzak iken iþte bir eklenti ile sen de seyreldin zamanda ve mekânda.

Piþmanlýk telaffuz edeceðim en son kelime karþýlýðý yalnýzlýk olan.

Yüksünmemek adýna olsa da o muazzam seçimim ve kýrýlganlýðým bir adým bile ilerleyemedim o günden beri. Belki geri geri attýðým adýmlarla menfi anlamda yol almýþ olabilirim ama ötesi yok iþte. Hâlbuki arþýnlanmasý gereken yýllar vardý önümde. Bana düþen yine kendime dayanmak.

Hayallere var mýsýn diye soramazdým da öncesinde. Ne de olsa hayallerle avunan þahsým haricinde kimseyi tanýmadým þu ahir ömrümde. Olsa olsa plan program zihinlerde tasavvur edilen. Gel gör ki; þu ahenksiz ve yetisiz varlýðýmla bir kez daha ýskalandým ýskalamamak adýna büyük olasýlýkla.

Nerdeyim, diye bir yanýlgýda da bulunamýyorum zahir. Neden mi dersen boyutsal anlamda çok yönlü ve çetrefilli bir gidiþat benimki. Burada olmam ya da kayýplara karýþmam an meselesi hatta o denli göreceli bir kavram ki þu melun yolculuðun nereye varacaðý kocaman bir soru iþareti.

Hayallere vardým ne de olsa meleklerle yaptýðým bir yolculuk benimki. Ben düþler ülkesinde gezinirken onlar bile þaþýyor halime. Ýstikamet yine ayný ama çoðuldan tekile terfi ettim hem de ilk kez. Hep ama hep süre gelmiþ bu yolculuðum sadece kýsa bir zaman zarfýnda eþ güdümlü bir birliktelik telaffuz eder gibi oldu.

Neden ya da nasýl diye sorgulama hakkým yok týpký senin de olmadýðý gibi. Sonuçta her birimiz kendimizden mükellef ve gidiþattan mütevellit deðil miyiz?

Yaz da yitip gitti þimdi sýrada sonbahar var ve derken yýl da bitecek. Ardýndan bahar çalacak kapýyý senin geçen bahar kapýyý çalman gibi. Aslýnda öncesi de vardý da her nasýlsa burnunun ucunu görmekten aciz þahsým farkýndalýðýný yitirmiþ bir þekilde cebelleþiyordu hayatla

Aðýr hem de çok aðýr bir yük omuzlarýmdaki çünkü gittikçe aðýrlaþtý payýma düþenler. Derken onca eklenti ve sýðýntý hayallerim. Hatta sýðýntý bir yalnýzlýk týpký öncesinde olduðu gibi. Yine ayný döngü yine ayný seyir. Öncesi de ayný sonrasý da. Tek fark, eklenen hayal kýrýklýklarý. Zaten payýma düþen de hep bu olmadý mý.

Neden söyle neden hep ben nemalanýyorum bunca kýrýklardan ve kýrgýnlýklardan. Bunu defalarca sordum hem kendime hem de kim varsa yakýnýmda kafasýný þiþirdiðim ve muðlâk yanýtlar hatta boþ seçenekler.

Yok, yok suç bende. Ne var da bu denli verici olup koordinatlar kesiþtiðinde geri adým atýyorum? Ama bu sefer geri adým atan ben deðildim sadece cevabýný bilmediðim bir soruda afalladým. Kopya çekme þansým da yoktu diðer yandan. Al iþte, içinde bulunduðu boyut çoktan kayýplara karýþmýþ kayýp bir ben hep de olduðu gibi.

Ýyi de ben âlim deðilim ki; önüme çýkan tüm sorularýn ve sorunlarýn cevabýný bilmek zorunda olduðum. Zaten yapacaðýmý fazlasýyla yapýyorum ve derken kader yine hükmediyor:

-Kes sesini ve talim et yalnýzlýða üstelik tek ayaküstünde cezalýsýn, diyor.

Çocukluðumda bile böylesine cezalandýrýlmamýþtým ya da farkýnda olmadandý çektiðim cezalar. Gerçi, çok da mutlu bir çocuk olduðum söylenemez tabii ki istisnai durumlarý saymazsak.

Ama ben gerçek anlamda mutluydum son zamanlarda hem de hiç olmadýðým kadar. Demek ki son gülen iyi güler misali, savmýþým ben sýramý.

Çok þeyi savdýðým gibi: Biraz zaman, biraz mutluluk ve bolca insan hayatýmdan çýkýp giden kim varsa. Onlarýn gidiþ sebeplerini de çözemezken zincire bir halka daha eklendi hem de en kalýn halka ve sýmsýký çevrelendim bu sefer. Nasýl kýracaksam bu kýsýr döngüyü. Aslýnda yapmam gereken pek bir þey de yok. Kimin yakasýna yapýþabilirim ki. Düþkünümdür gururuma ve bir o kadar bir iki adým uzaðýnda durmam gerektiðini de bilirim insanlarýn. Bu açýdan, müsterih ol sen. Avuturum kendimi her zaman olduðu gibi. Kendime has çýlgýn metotlarýmla illa ki çýkarým düze. Sonuçta daha doðrusu hep olduðu gibi elimi býrakmayan ve varlýðýný hissettiðim Ýlahi Güç yine sahip çýkar bana. Yoksa bu günleri göremezdim ki. Kaç kere kýyýsýndan döndüm uçurumun ve kaç kere yeniden doðdum yeni doðan gün eþlik ederken her ne kadar karanlýðý zaman zaman sevsem de. Mesela an itibariyle çoktan gece yarýsýný geçti ve oturmuþ bu satýrlarý yazýyorum. Biliyorum aslýnda günü alt üst ettiðimin ama seviyorum gecenin bu saatlerini en azýndan olabildiði kadar sessiz ve karanlýk. Al iþte, yine melankolik bir betimleme getirdim geceye. Ne yapabilirim ki, gecenin bu saatinde aklýma hiç de aydýnlýk suretler ve yansýmalar gelmiyor. Ýyiyim ben böyle hem de kendimi bildim bileli.

Ya da olabildiðim kadar iyiyim umarým zihnimden geçen tüm sorular sana dair düþünce gücüyle sana ulaþýyordur. Ne tek bir kelam ederim ne de sorarým. Ne de olsa aldým aðzýmýn payýný. Ve hep de demiþimdir; kimselere benzemem, diye. Zaten benzemediðim için ne geliyorsa baþýma. Artýk merak da etmiyorum; bir gün evrim geçirir miyim, diye. Zira o kadar çok evrim geçirdim ki benzememek adýna artýk ben bile hatýrlamýyorum sayýsýný.

Ne varsa duyumsadýðým ve her ne ise zihnimin derinliklerinde bana dair ama en azýndan tanýtabildiðim kadar da tanýttým kendimi. Gerçi iyi mi yaptým kötü mü tartýþýlýr ama en azýndan içim rahat ve vicdanýmla barýþýðým. Zaten beni terk etmeyenlerin baþýnda kadim vicdaným. Mecburdum da yoksa farklý bir seyir izleyip bir sürü karmakarýþýk yola sapýp yörüngemden çýkacaktým. Olasý sonuçlarla karþýlaþmamak adýna rotamý çevirmedim. Mademki bu geminin kaptanýyým terk edecek son insan da benim gemiyi. Yolcusu olduðu söylenemez gerçi ama en azýndan henüz alabora olmadým.

Mecbur muydum yoksa istiyor muydum? Neyi mi? Ýnan ki ben de bilmiyorum. Lakin adýmdan bile þüpheye düþüyorum zaman zaman. Kendimden þüpheye düþmüyorum madem bu da bir kýstastýr her þeye ve herkese raðmen.

Sahi, nereye saklandý herkes yine? Görüþ alanýmdan çýkan ne çok insan var kalbimden atamamýþ olsam da. Kalbimden atýp görüþ alanýmda kalsalardý daha mý iyi olacaktý ki… Yapamam ki hiç de yapmadým. Sevmeden sevdim diyemediðim gibi sevdiklerime de; çek git, diyemem her ne kadar defalarca maruz kalmýþ olsam da terk edilmelere. Üstelik genel anlamda bu terk ediliþler: Kim varsa sevip saydýðým, kardeþ bildiðim, yoldaþ gördüðüm hatta… Neyse, artýk ne önemi var ki…

Önem arz eden onca önemsiz mefhum tarafýmca ve önem arz etmediðim onca insan. Hiçbir kategoriye sokamýyorum seni. Kimseyle bir tutamam ya da eþleþtiremem ne de olsa þahsýna münhasýrdýr herkes ayrý ayrý tabii ki yadsýmadýðým sürece ya da yadsýnmadýðým sürece.

Kolay deðil de ayrýca hem de hiç kolay deðil bertaraf etmek gerçi atý alan çoktan Üsküdar’ý geçti ama. Sanýrým baþta söylemem gereken repliði biraz rötarlý söyledim ama mecburdum süreci uzatmak adýna. Demek ki kelimeler bu denli anlam ve önem ihtiva ediyormuþ olasý diðer seçeneklere raðmen. Gerçi baþka bir seçeneðe söz hakký tanýnmadý ama. Ek olarak benim de fazla bir söz hakkým yoktu. Ve ne yazýk ki þimdi de yok. Bu yüzden sýðýnmadým mý kâðýda kaleme. En azýndan yadsýmayan birileri var ve inkâr edemediði bir bað benim için özel olan.

Özel olan onca insan ve onca duygu ve hala kendimi özel hissediyorum. Bu da dünyalara bedel her ne kadar görmezden gelsen de.

Keþke ben de görmezden gelebilseydim…