Online Üye
Online Ziyaretçi
Sızıların en bitimsizi
Gün ertesi
Hüznün tecellisi.
Yanık bağırların buruk
bir tebessümü
Yürek yakan o
sessizliğin
Nihayetsiz sesi
Metruk yüreklerin izbe
köşelerinde saklı gizli.
Terk edilmişlik kadar
acı belki de
Susmak, tüm öfkeyi
Duvarlara kusmak.
Gidişler dönümsüz olsa
da
Yer gök kadar engin
Ölüm sessizliği
yalnızlık dediğin.
Mührü çoktan söküldü
kalbin
Sığdır içine ve haykır
Ne varsa biriktirdiğin
Yanıtını almasan bile
Alay etseler de göz
göre göre
Kalmadı artık mecali şu
benliğin.
Bir kez çıkmışsın
insanlıktan
Yakıp kavurdu her şeyi
Şu ahir zaman
Kat katabildiğini
İtiraf et bilip
bilmediğini
Ne çıkarsa bahtına
Kimse kol kanat germese
de varlığına.