Öðretilerin ýþýðýnda hayat bulurken bir yandan nefessiz kalýyor bedenim. Ruhsal bir devinimin yansýmasý aslýnda tüm olan.

Bariz bir yaþanmýþlýk da yok telaffuz edilecek sadece öngörüler ve suskunluðunu koruyan kim varsa. Fazla bir talebi de olmamalý insanýn öte yandan. Sadece cüzi birkaç istek. Ýstek kelimesi biraz abartý kaçtý. Belki de bir gereksinim sevildiðine dair ya da basit bir beden dili. Hoþ, artýk mekanikleþmiþ tutumlarýmýzla ne çok þey saklýyoruz derinde.

Mutluluða dair bir iki sýfat hatta: Neþeli ya da güleç suretlerin kaçýrmadýðý gözleri.

Biraz korku beslenen en derinde. Ne çok þey aslýnda hedefini yitirmiþ. Tetiklerken mutsuzluðu o bariz söylem peyda oldu birden: ‘’Korkunun üstüne gidilmeli’’ diye tabir-i caizse. Ýyi de somut hiçbir mefhum yok ki zihnimde. Ya da bireysel tutumlar mý karþý karþýya gelmekten onca çekincemin olduðu.

Biraz tedirgin ve bir o kadar telaþlý hatta paniðin önde gideni. Sakin olmayý bir türlü beceremedim gitti. Ya da görünmez olmayý. Ve görmek istemediðim kim varsa. Bir o kadar bir ömür boyu baþýnda nöbet tutacaðým sayýsýz insan ne sevmekten çekindiðim ne de tarafýnca sevilmeyi reddettiðim.

Çok þey mi istediðim, diye bir yanýlsamada bulunmama gayreti içersindeyim. Ve eþlik ederken tali duygular gibi: Biraz çekimser, biraz kýskanç ve biraz da bencil: Ne de olsa çocukluðumdan miras bana bu duygularým.

Hele ki daha on yaþýnda bir afacanken kardeþim olacaðýný öðrendiðimde nasýl aklým baþýmdan gitmiþti. Aylarca yas tutmuþtum yalnýzlýðým bölünecek diye. Ve nasýl aðlamýþtým annemi paylaþacaðýma kani olduðumda. Ne komik… Derken ona kavuþunca anlamýþtým ki; onu melekler getirmiþti bana: Eþsiz bir oyuncak idi benim için ilk birkaç yýl. Derken en sevdiðim oyun arkadaþým oldu. Ve anlamýþtým da annemlerin bana olan ilgi ve sevgilerinin azalmadýðýný. Tam tersine kocaman bir aile olmuþtuk artýk. Evin baþköþesinde oturan babaannemi de kattýk mý büyümüþtük, çoðalmýþtýk. Duygular karmakarýþýktý öte yandan. Babaannemin rahatsýzlýðý ket vurmuþtu mutluluðumuza. Gidip gelen aklý neticesinde bizleri tanýmaktan bile acizdi yaþlý kadýn.

Onun gidiþi ilk kaybýmdý. Ama son da deðildi. El bebek gül bebek iki torunu ile gitmezden önce alacaðý en güzel iki armaðanýný almýþtý. Öz annesi kadar onu seven, bir dediðini iki etmeyen cefakâr gelinini, seneler evvel vefat eden kýzýnýn yerine koymuþtu bir bakýma. Aslýnda herkes birbirinin pek çok insanýn yerine koymuyor mu. Ýþin içinde sevgi ve mutluluk oldu mu deðeri daha da katlanmakta etrafýmýzdakilerin.

Çocuk aklým olgunlaþsa da zaman içerisinde bir türlü ruhumun olgunlaþmasýný beceremedim gitti. Ne de olsa bir dediðimin iki edilmemiþti ömür boyu. Ve en büyük handikabým da bu oldu ilerleyen süreçte.

Sayýsýz ‘’en’’, sýnýrsýz bir sevgi ile yoðrulmuþ bir kýz çocuðundan ne beklenir ki. Bununla beraber görecektim ki; hayat hiç mi hiç adil deðil. Ne hayat adil olabilecekti ne de insanlarýn istekleri bitimsiz en az benim istek ve arzularým kadar.

Görüp göreceðim insan sayýsý okul arkadaþlarým ile sýnýrlýydý ne de olsa. O da sadece ve sadece okul sýnýrlarý içerisinde.

Görevlerimi oldukça iyi bellemiþtim doðrusu: Uyan, okula git, çalýþ ve asla yalan söyleme. Haricinde olan da hiçbir þey yoktu. Onca kýsýtlamaya raðmen sebebini yýllar sonra idrak edebileceðim bazý mefhum ve insanlarla yolum kesiþecekti. Basit isteklerin arkasýnda yatan nedenler. Yalanlarýn arkasýna sýðýnan insanlar. Ve sevgiyi, sevip sevilmeyi arka planda tutan kim varsa. Sevgi denen duygu benim için o denli önemli idi ki zaman içerisinde kýskanmaya da baþlamýþtým sevdiklerimi.

Önce annemi kýskanmýþtým kardeþimle paylaþacaðým için. Sonra sýra arkadaþýmý. Henüz ikinci sýnýfa gidiyordum. Mutlu mesut yaþardýk sýra arkadaþýmla. Ayný kafada ve ayný doðrultuda ve ortak paydada buluþmuþ iki çocuk. Derken sýnýfa yeni katýlan bir öðrenci sýra arkadaþýmý çalmýþtý benden. Nasýl da severdim oysa onunla oynadýðýmýz oyunlarý ve çocukça neþeleri. Hiçbir zaman olgun bir çocuk olmayý beceremedim. Bu tutumum ilerleyen yaþlarýmda sirayet etti ne yazýk ki. Zira olgun kelimesi lügatimde yoktu. Olsa olsa yaramaz ya da çalýþkan, tembel, güzel, çirkin gibi sýfatlar vardý bende yer etmiþ.

Olgun kelimesinin taþýdýðým saflýðýn ölümü olduðunu biliyordum bir þekilde. Belki büyüdükçe eklenen ne varsa: Biraz yanýlsama ya da yanýltma ve hatta düþündüðünü saklayýp imalý kelimelerle vuku bulan söylemler: Yalan gibi ya da gizlenen ne varsa.

Budur büyük ölçüde yalana sýðýnmamamýn altýnda yatan neden. Her ne desense yalan söylemeyi sökemedim: Basit bir yalan olsa bile. Her nasýlsa vücut dilim ele vermese bile karþýmdakinin aklýmdan geçeni okuyacaðý endiþesi halen de sürmekte. Fark etmeseler bile Ýlahi Gücün gördüðü gerçeði uzak tutmakta beni yalan söylemlerden. Sanýrým olgunluk ile paralel seyreden bir güdü adýna yalan denen. Budur hezimete uðramamýn altýnda yatan asýl neden. Gerçi bu güne kadar kimse boynuma madalya takmadý ama en azýndan vicdaným rahat bir yastýktýr gözlerimi kapadýðýmda.

Fevri yapýmdan da az þikâyetçi deðilim doðrusu. Zaten verdiðim ani kararlar çok meþhurdur. Anlýk öfkem ne çok þeye mal olmuþtur. Sinsi bir tutum geliþtirmektense ani infilaklarým yüzünden ne çok kere baþýmý derde sokmuþumdur.

Çok da imrenirim bazý insanlara. Nasýl da sezdirmeden ilerler yollarýnda, kýra döke de olsa. Benim kýrýp kýracaðým zaten ortada: Pek çok kere kýrýlmýþ bir kalp her ne kadar parçalar bir araya geldiðinde yeniden yýkýlmaya mahkûm olsa da. Kýrmaktansa kýrýlmaya çoktan razý olmuþ bir kere.

Netice itibariyle ne varsa yuttuðum hep içimde infilak eder. Söylenme ihtimali olmayan pek çok þeyi bastýrmamýn verdiði o sýkýntý. Bu yüzden belki de yazmaya baþladým. Sorduðum sorularýn karþýlýksýz kalmasý, gerçek yüzünü saklayan insanlarýn bencil tutumlarý, yaþadýðým milyonlarca haksýzlýk ve ket vurulmuþ ve halen de ket vurulmakta olan hayallerim.

Ya da tepki göstermeyen ama bir þekilde canýmý yakan nicesi.

Hele ki yaptýrým gücü olanlarýn o güçleri nasýl da aciz kýlmakta benliðimi. Özellikle iþ hayatýmda önüme çýkan engeller ve son birkaç yýl içerisinde maruz kaldýðým ne varsa.

Reddediyorum artýk maruz kaldýklarýmý yadsýmamayý. Ve itiraf ediyorum ki hala þarkýlar söyleyen o çocuðu seviyorum her ne kadar kemale olduðum varsayýmý bir seçenek olsa da.

Kim varsa muhalif, ne isterseniz yapýn ama lütfen yaþama hakkýmý almayýn elimden. Ve lütfen patlatmayýn balonlarýmý.

Býrakýnýz ve ne istiyorsanýz yapýn ama sadece yoluma çýkýp önüme engeller yýðmayýn. Kimseye benzemek gibi bir niyetim de yok ayrýca. Býrakýnýz da kendi oyunumun kurallarýný ben koyayým ve lütfen ihlal etmeyiniz sýnýrlarý. Ben sadece bana aidim ve tek borcum Yaratan’a. Ben sadece bana emanet bir bedenden mesulüm ruhunu kirletmemeye çalýþýrken.

Ne varsa size ait, sizde kalsýn. Ne çalarým ne de yüksünürüm bana ait deðil diye.

Yeter ki bana ait olan ne varsa bende kalsýn.