Online Üye
Online Ziyaretçi
özlediklerimden başlıyorum hayatı sevmeye
uzakta beklediğim ne varsa ve benim olmayan
sokaklarda başıboş gezen ayakların sesinde
ve sessizliğinde gittikçe çoğalan pişmanlıkların
kendine yabancılaşmış yüzlerin
bazı şeyler hiç değişmez insan hayatında
bazı acılar hep aynıdır
gidilen yollar
geride bırakılan mesafeler
bazı rüyalar hep aynıdır
ama benim düşümde kaldırımları maviye boyayan bir çocuk var
sen bu farklılıklara alışamıyorsun
bense aramızda uçurumlar açan bu sebeplere
her neyse bizi birbirimizden uzaklaştıran
İşte ben o şeye hiç bir zaman alışamıyorum
vakur bir gökyüzü altında telaşlı hayatlardan geçiyorum
ve pencere önü yalnızlıklarından başlıyorum
yeniden her şeyi sevebilmeye
Yazarın
Önceki Yazısı