Gözyaşımı kahkahaya geçirmeden gittin
Bildiklerimi bana unutturarak öpmedin
Beni güldürmeden af etmeden gittin
Pişmanlığın koynunda umutlarım söndü
Dudaklarımda lime lime yüreğimde
ördüğüm
Özlemlerimle sana yürüdüğüm cümlesiz
‘ligim
Bir cümleden ibaret yaşayamadığım
mutluluğum
Pişmanlığımın koynunda dönüşü olmadan
söndü
Çığlık bir şehrin karanlığında gebe
kalmış düşlerim
Bir dirhem gülüşüne hasret kalan
zifiri öpüşlerim
Kefenleyerek mezara gömdüğün dua dua
gelişlerim
Pişmanlığımın koynunda dönüşü olmadan
söndü
Şehrin tepesinde pişmanlığıma
koşarken
Siliyorum her şeyi bana tabut ile gönderdiğin
gözyaşlarını
Sabahın sessizliğine atıyorum seni
bekleyen yüreğimi dinlemeden
Beni hayata bağlayacak her şeyi
pişmanlığımın mezarına gömdüm
İşte gidiyorum delicesine
sevilmeyenler mezarlığına
Mehmet Aluç