Online Üye
Online Ziyaretçi
Kan
revan yürüyüşler gecenin koynunda
Gecenin
omuzunda düşlerim gezer
Nefsim
arzularımla hislerimin oyununda
Ömrüm
hayalsiz gözlerine bakar da gezer
Gözlerimi
bıraktım gökyüzüne ağlıyorum yağmurla
Uzat
bir mendil sileyim gözyaşlarımı sabrınla
Birde
beni sevsen koşsan bana doğru gururla
Ömrüm
hayalsiz gözlerine bakar da gezer
Düşsüz’lüğüne
mahkûm kaldım ararım dermanımı
Gezerken
kederin ifrit gözlerinin gölgesinde her anımı
Bana
sundun kör bakışınla kahrın fermanını dondurdun kanımı
Ömrüm
hayalsiz gözlerine bakar da gezer
Gezdiğim
sessiz sokaklarda gönlümü saldı bir kuşku
Hatıraların
sahilinde gezerken gönlümde esmedi coşku
İhanetin
kumsalında battıkça battım bedenimi sardı derin bir uyku
Ömrüm
hayalsiz gözlerine bakar da batarım
Kul
Mehmet’im son pervasızlığınla gönlümü yıktın
Baygın
gözlerinle pencerenden bakarken neden bıktın
Çığlık
sözlerinde gönlüme paslı hançerleri soktun yıktın
Ömrüm
hayalsiz gözlerine bakar iken öldü
Mehmet
Aluç