İnsan,
kaybedişleri ile yıkılmadan yürüyen, gücüm yeter dediği anda güçsüz kalan,
kayıp hayatın mevzilerinde bazen boş gözlerle dolaşan ve o anda acizliğini
anlayan ve Rahmana sığınan veya Rahmana sığınmadan yıkılmanın viran olmuş yolunda,
isyan bayrağını açarak şeytanın peşine düşen…
Karanlığın,
karanlığına aldanarak, şafağın gelmeyeceğini sanan bazen gerçekleri görmek
istemeyen ıskalayarak geçen insan, ölüm çığlıkları ile yaşarken o çığlıkları
duymayan insan…
Her
köşe başında hayatın verdiği dersler ile törpülenen, imtihanlar deryasında bazen
soruları bilmeyen ama bilmediğini anladığı anda sorularla hayatla imtihan eden,
Rahmana dönüş yapınca kucaklanarak merhametle karşılanan insan…
Atılan
her adımla son yolculuğa doğru adım adım yaklaşan insan, kimine göre anlaşılmaz
muamma, kimine göre anlaşılmamak için dehlizlere saklanan, kimi zaman hemen
anlaşılan çünkü gönül kapısını açınca anlaşılan mutluluğu yaşayan yaşatan
insan…
Baharlar
gibi gönlü hayatı ısıtan gönlü olduğunu bilmeyen, gönlü ile kışları baharlar
gibi ısıtan insan…
Uykularımızda
kâbusumuz olan yollar, düşlerimizde bize umut olan yollar, bazen bavulumuzu
hazırlamadan çıktığımız hayatın yolunda gülümseyerek yürüyen, bazen somurtarak
yürüyen insan…
Düşler,
yaralar hayaller, hayal kırıklıkları ile ya da hayallerle dolu yola birlikte el
ele yürüyen insan…
Sönmüş
hayallere ışık olmak için yürüyen, ışık olan hayallerin ışığını söndüren insan…
Hayatı
bir şiir gibi yaşayan ya da hayatı bir şiir olmadığını gören dramatik kendince
roller yazan ama en, en, en, sonunda hayatın bir şiir gibi yaşamak olduğunu
uzun yıllar sonra anlayan insan…
Bazen
her şeyi bırakıp gitmek isteyen ama gitmek istese de gidemeyen, gitmek
istemediği halde hemen sonsuz istirahate giden insan…
İçindeki
gönlün güzelliğine dokunmadan o kapıyı açmadan kırgınlıklar peşine düşerek
yaşayan zavallı insan… Bazen vazgeçmesi gerekirken vazgeçmeyi bırakmayan aynı
hayal kırıklıklarını defalarca yaşayan hatayı kendinde bulmayan insan…
Bazen
sırtındaki sepete umut dolduran, bazen dibi delinen sepette ümitleri yolda
kaybeden insan…
Dilinde
her sabah, umuda dair türkülerle yola çıkan veya her sabah umutsuzluk yüklü
olarak yola çıkan hatalarıyla, sevaplarıyla hayatı yaşayan, Rahmanın vermiş
olduğu özgür seçimleri ile yol alan ama seçimlerinin özgürlüğünü bilen, lakin
insanlarım seçimini de ki özgürlüğüne zincir vurmaya çalışan insan…
Mehmet
Aluç