Aklımda kalan sorular var

Cehaletimi bağışla sevgili

Bilmiyorum demek ki sevdayı

Oysa

Bir ömür tutsaklık bilmiştim

Aşka tutulmayı

Hangi an başını kaldırsam topraktan

Mizacı bozuk siluetler karşılıyor tebessümlerimi

Bilseler toprak sen kokuyor

Yüzümde ki karmaşık

Cilveler ondan

Dedim ya

Cehaletimi bağışla sevgili

Bağışla öylesine pervasız sevişlerimi

Geçmişi kanayan yaralardan

Kabuk bağladıkça

Bağışla seninle umudu gözleyişlerimi

Bütün masallar

Benim için

Kahramanı olmayan şiirdir parmaklarımda

İçi boş hikâyeler besleyen

İçinde

Sen yoksan…

Bu yüzden

Cehaletimi bağışla sevgili

Sevdanın durağında

Yağmur çamur

Gece gündüz

Üstüm başım ıslak

Özlemin kifayetsiz yazgısında

Gözlerim uykusuz…

Âdem Efiloğlu