Online Üye
Online Ziyaretçi
Ben seni özleyince;
Bulutlara sırnaşıyor yağmurlar
Gökyüzünü kaplıyor koyu gri
Oturup bir sahil kenarına
Beraber ağlıyoruz
Ben seni özleyince;
Umut biriktiriyorum ceplerimde
Her gün küçük kırıntılarla avunuyorum
Bazı ağlıyor,
Bazı gülüyorum
Gözlerimden geçiyor hatıraların
Karmaşıklaşıyorum…
Ben seni özleyince;
Dar geliyor caddeleri bu şehrin
Her şey üzerime üzerime geliyor
Ben yanıp yanıp kavruldukça
İnsanlar gülüyor sanıyorum.
Ben seni özleyince;
Söz geçiremiyorum kendime
Gümbür gümbür atıyor sol yanım
Koyu mor rengine dönüşüyor damarlarım
Uzaklara dalıp gidiyorum
Etrafta olanları duymuyor kulaklarım
Ben seni özleyince;
Seneler biraz daha ağır
Biraz daha çöküyor omuzlarım
Saçımın beyazına
Göz kenarlarımın kırışmasına takılıyorum
Ben seni özleyince;
Köpük köpük dalga
Yaramaz bir çocuk
Asi rüzgâr
Ele avuca sığmıyorum
Ben seni özleyince;
Karanlığı giyiniyor
Gündüzü kuşanıyorum
Kol kolayız mehtapla
Dalıp dalıp gidiyorum…
Âdem Efiloğlu