Söyle sözünü sözü daha fazla yormadan
Nefret
kinin içine sen yalanı katmadan
Gezersin
merhametsiz yollarda utanmadan
Yollar
yoruldu sende doğru sözlü olmadın
Merhamet
yoksa söyle ne varır o Rahmana
Arama
sen âlem de ötelerde huzuru
İşin
gücünde gırgır ile alay tantana
Yollar
yoruldu sende doğru sözlü olmadın
Arama
huzuru sen geç oldu ömür bitti
Sanma
kasanda'kiler senin ile bak gitti
Arkanda'kiler
kavga ile bölüştü bitti
Yollar
yoruldu sende doğru sözlü olmadın
Viran
ettin sen gönlü yıktın cümle âlemi
Yazamadın
da adam gibi sen o doğruyu
Ne
taşırdın elinde kan damlatan kalemi
Yollar
yoruldu sende doğru sözlü olmadın
Merhametle
doldur sen gündüzle geceleri
Merhamet
ile yaz sen sözleri heceleri
Merhamet
ile kazan sen nurlu gönülleri
Yollar
yoruldu sende doğru sözlü olmadın
Dokun
merhametle sen sızlar sazın telleri
Gülümse
önce mesken tutma sar gönülleri
Geldi
geçti bak nefret ile her gün anılan,
Zalim
sen gibi gönül yıkan o niceleri
Yollar
yoruldu sende doğru sözlü olmadın
Gönül
artık çiğneme şeytana da benzeme
Pişmanım
de son nefes vermeden sen ne olur
Sürgün
gitme zalimler gibi sen cehenneme
Yollar
yoruldu sende doğru sözlü olmadın
Kul
Mehmet der gönlünde yoksa güzel bir eser
Yerin
belli sürgünsün sende o cehenneme
Yeter
artık doğru ol yönün dön de kıbleye
Yollar
yoruldu sende doğru sözlü olmadın
Mehmet
Aluç (Kul Mehmet)