Ecel
İbret alalım diye var sanki güvendiğimiz dağlar.
Bir kibrit alevinde umut diye sarıldığımız hayatlar.
Hep boşa çıkıyor doğrudan kaçıp sığındığımız avuntular.
Varacağımız yer koca bir hiçken niyedir bu beyhude hırslar.
Bizler bir bedende bütünleşmek isterken,
Hep farklı bedenlerle seviştik.
Oysa kader denen yazgı belliydi ezelden,
Debelenme âdemoğlu bu yolu biz seçtik!
Şimdi dövünme değil tövbe vaktidir.
Kalk silkelen ve kendine gel.
Sevgi dünya üzerindeki en güzel fetihtir.
Kendine gel bulmadan seni ecel!
(
Ecel başlıklı yazı
Mecaz Adam tarafından
28.05.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
