Vefasız yar sen ne bilirsin aşkı
Benim
gibi sevmeyince
Ne
bilirsin yürekteki sızıyı
Benim
gibi sızlamayınca
Seven
sevdiğini candan sever
Gece
gündüz ona gülümser
Ecel
gelince ona sanki git der
Benim
gibi sızlamayınca
Cümle
âlemin Rahmanı
Aşkı
veren içinde var onun dermanı
Cümle
gönüllerin fermanı
Yüce
Rahmanda imiş
Rahman
’sız dirlik olmaz
Onun
ile cümle canlar solmaz
Sanma
dert sonsuz çare gelmez
Cümle
derman yüce Rahman’da imiş
Cümle
âlem Rahman ‘sız naçar
Bilmem
kullar neden ondan kaçar
Nur
içinde nurlar saçar
Nuru
saçan Rahman imiş
Rahmandan
kaçan içer zakkum ilelebet
Rahman
ile olan cennet bağında içer şerbet
Onunla
beraber olan her an secdede eder sohbet
Secdede
kulunu kendisine nur ile yaklaştıran Rahman imiş
Kulu
iman ile yaşatan
Gönlüne
merhameti yerleştiren
Sevap
işlesin diye yol gösteren
Yüceler
yücesi Rahman imiş
Kimi
doymaz yese dünya haram yer soyka
Kimine
bir lokma verir, sanki bal lokma
Bal
lokma ile kulu sürer cennette sefa
Cennette
sefa sürdürten Rahman imiş
Kul
hakkına girme diyor
Helalleşmeden
gelme diyor
Günahın
var mı yok mu Rahman biliyor
Tövbe
ile kulunu af eden Rahman imiş
Dünyada
azıksız kalsan Rahman verir
Ahirete
azıksız gidersen sana kim elin verir
İman
ile kuluna elin veren var imiş
İman
ile kuluna elin veren Rahman imiş
Kur'an
Nur Resul yoluna giren yolda kalamaz
Rahman
kulunu cennet yoluna sokamaya çalışır
Bazı
kullar nefis şeytana tapar onu almaz
Sanma
almayınca başkası kul yok almaz
Cennet
yolunu kuluna ihsanı ile veren Rahman imiş
Canın
parça versen nefis şeytan doymaz
Cennette
yanmayınca amacına ulaşmaz
Rahman
kulunu affı ile af eder sanma duan ulaşmaz
Dualara
cevap veren kulunu af eden Rahman imiş
Rahman
der kulum azığını ahirete hazırla
Mümin
kulu yok derse bekle der sabırla
İman
ile Rahmetini gönderir kuluna ısrarla
İman
ile merhameti gönüle veren Rahman imiş
Bizler
deriz kul ecel gelir ölür
İman
ile olan kul ölmez imiş
Cennet
bahçesinde gezer imiş
Cennet
bahçesinde ihsanı ile gezdiren Rahman imiş
Bencilin
göğsünde iman durmaz imiş
Gece
gündüz ağlar gülmez imiş
Bu
halini bilmez imiş ecel gelince görür imiş
Rahmanı
unutanı unutan Rahman imiş
İlahî
aşk her kula nasip değilmiş
İlahî
aşka düşen sızlamaz imiş
Rahmanın
ihsanı aşk ile nur nur coşar imiş
İlahî
aşkı kuluna veren Rahman imiş
Kul
Mehmet’im var iman ile ol
Cümle
kullara duacı ol
Rahmanın
yardımı ile secdede nurla dol
Secdede
kuluna nurlar yağdıran Rahman imiş
Mehmet
Aluç (Kul Mehmet)