Uzun bir çeşitlemeler sığınağıydı biriken

O duygu yığınağı…

Ne çok sürrealist imge

Kanıksananın çok ötesi.

Öbek öbek yığılmış sayısız çekince

Çeyrek kala sabaha.

Dünün gömütü iken ölü sevinçler,

Uzantısı ansızın beliren bir umut

Düş bilgesi, yaşlı zaman.

Nice anlatıdan ibaret

Ve pür-neşe soyut

Ne çok bileşke.

Kraldan kralcı o zihniyet

Tahakküm altında pek çok insan

Yaftalanmanın kıyısında

Devrik bir cümle kadar kural tanımaz

Ve son bir söz arda kalan.

Vebali ağır son yalan

Ölmezden önce

Kara listede adı

Yanında çentik.

Belli ki meyilli karalarken adını

Geçit vermeyen son hece:

Çağırırken adını kara melek

Sus ve riayet et.

Yoz dürtüsü nefsin,

Bitimsiz, doyumsuz ne varsa

Zevk bildiğin.

İnsan: Tekil ya da kalabalık

Sakil, sefil

Çökerken bulanık tortu en dibe

Belli ki edilgen mizacı

Mutlandıran kafiye,

Eşleşirken tek hecede:

Haykırırken avaz avaz

Yinelemekte emrini:

Sus ve unut,

Ne varsa düne dair.