Ömür
sona doğru giderken terletirken
Güzel
ömrüne bir güzellik eklerken
Ecel
yerine merhametin kapısında beklerken
Ölüm
gelse de bu kula ne yazar
Ölmeden
önce merhametle mezarın kazar
Gönülleri
sever kimseye etmez nazar
Rahman
ve Resule kavuşmayı bekleyen bu kula ölüm vuslat
Tenceresi
helal ile lokma pişerken
Komşum
açken yatmam diyerken
Her
lokmasın fakir ile bölerken
Namaza
genç iken başlarken
Hiçbir
zaman gönül yıkmaz iken
Ölüm
gelse de bu kula ne yazar
Ölmeden
önce merhametle mezarın kazar
Gönülleri
sever kimseye etmez nazar
Rahman
ve Resule kavuşmayı bekleyen bu kula ölüm vuslat
Dünyada
Rahmana teslimiyet varmış
İman
ile yaşamak ne güzelmiş
Kur’an
gül Resul yolunda gitmek şerefmiş
Dünya
malına batmak yerine merhametle gezmek enfesmiş
Ahiret
yurduna varmadan amel göndermek harikaymış diyene
Ölüm
gelse de bu kula ne yazar
Ölmeden
önce merhametle mezarın kazar
Gönülleri
sever kimseye etmez nazar
Rahman
ve Resule kavuşmayı bekleyen bu kula ölüm vuslat
Kul
Mehmet’im gezerken kul imana ermiş
Nefis
şeytanla gezerken ezilmiş
İman
yoluna giderken yanlış yola gitmiş iflas etmiş ise
İmanla
Allah yoluna birden girerse
Tövbe
ile gözyaşı dökerse
Merhamet
ile gezer yaşarsa
Ölüm
gelse de bu kula ne yazar
Ölmeden
önce merhametle mezarın kazar
Gönülleri
sever kimseye etmez nazar
Rahman
ve Resule kavuşmayı bekleyen bu kula ölüm vuslat
Mehmet
Aluç (Kul Mehmet)