Böyle bir durumu hiç beklemiyordu. Çok deðer verdiði, çok sevdiði bir arkadaþýydý Aydýn. Böyle olsun hiç istememiþti. Baþýný diðer yana çevirip gözyaþlarýný gizlediðinde Çiðdem biradan bir yudum daha alýp ayaklarýný Selçuk’un bacaklarýna uzattý. Eli zaten elindeydi.
 
Selçuk þu an daha da çok içmek istiyordu. Elini bira þiþesine uzatýp sonuna kadar içti. Ýkisinin de ilk þiþeleri bitmiþti ve ikiþer adet daha vardý. Çiðdem yerden iki þiþeyi alýp Selçuk’a verdi.
 
-Açar mýsýn þunlarý caným?
 
-Açarým; ama senin canýn ben deðilim, Aydýn…
 
Çiðdem irkilse bile kafaya koymuþtu Selçuk’la macerayý. Adýný kendisi de koyamýyordu. Seviyor muydu bu adamý? Emin deðildi; ama çok arzuladýðý bir gerçekti. Ok yaydan fýrlamýþtý ve yaydan çýkan oku bir daha tutmak mümkün deðildi.
 
-Boþ ver Aydýn’ý hayatým ya… Þu an biz varýz… Ýkimiz!
 
-Öyle ama…
 
-Ama lafýný boþ ver. Biz varýz. Anlamýyor musun? Þu an sadece ikimiz… Sen ve ben!
 
Ýkinci biralar artýk bitmek üzereydi. Selçuk’ta hiçbir hareket yoktu; ama Çiðdem çýlgýnlar gibi adamýn avuçlarýný okþuyor ve olabildiðince davetkâr davranýyordu. Selçuk ne yapacaðýný bilmez haldeydi. Arzularý, tek aþký karýsý ve Aydýn arasýnda gezinip duruyordu ruhu.
 
Kordon boyu sarmýyordu artýk ikisinin de geceden beklentisini. Gece ýslak dudaklarýný alabildiðince gösteriyordu iki gence. Bu ýslak rýhtýmda neydi bu iki gencin baþýnda dönen?
 
Üçüncü biralar açýldý… Artýk düþünme yetenekleri bile yok oluyordu yavaþ yavaþ. Gece boyu ikisi de beþer þiþe içmiþlerdi.
 
Üçüncü biralarýný da bitirdikten sonra saat gece yarýsýný gösteriyordu. Bu güzellikte arayan her þeyi bulurdu. Sahilin, biranýn, gecenin sarhoþluðunda ikisi de bulmak bir yana, kayýptýlar akan zamana.
 
Geceler sarhoþtu ve fahiþeler köþelerde av zamanýnda, gecenin koynundan çýkamýyordu. Ýkisi de iyotlu havayý ciðerlerine ciðerlerine çektiler. Desturu yoktu gecenin; her yaþanana tanýktý gece ve karanlýk sular. Arsýzlaþan yýldýz bakýþlarda asayiþ saðlanýyordu; suskun, delip geçen yerleþmiþ kahpe düþüncelere.
 
Kalkýp yürüdüler geceye ve belki de kaderlerine…
 
Otel ýþýklarýnýn birçok bölümü kapatýlmýþtý. Resepsiyondan anahtarlarý aldýlar. Odalarý yan yanaydý ve “Görüþürüz” diyerek önce Çiðdem geçti odasýna. Selçuk gülümsüyordu kendi odasýna geçtiðinde. Nasýl olmuþtu da bu sahneye kadar gelebilmiþlerdi?
 
Sanki ikisi de ayný þeyleri düþünmüþlerdi ayrý odalarda. Bira içmekten hoþnuttular ve resepsiyondan tekrar odalarýna istediler. Biralar gelene kadar ikisi de ayrý ayrý, odalarýnda ýlýk bir duþa karar verdiler. Garip bir iletiþimdi bu.
 
Selçuk yeni gelen birasý elinde balkona çýktýðýnda, Ýzmir’e hiç bu kadar yüksekten bakmadýðýný ve çok güzel göründüðünü hissetti. Bu esnada kapýnýn çalýndýðýný duydu. Burukluk çökmüþtü içine. Heyecanlarýn burada kalmasýný dilemiþti oysa.
 
Kapýyý açtýðýnda, karþýsýnda duran kadýn Çiðdem’den baþkasý deðildi. Diriliðiyle, kadýnlýðýyla, cilvesiyle baþ döndürüyor, kararlýlýðýyla ise Selçuk’u ürkütüyordu. Ýçeri girdi, ayaðýyla itti kapýyý.
 
-Ben geldim… Hadi geceye devam…
 
Belli ki evden hazýrlýklý gelmiþti. Ýçinde minisinin bedenini çok az örttüðü geceliðinin üstünü, uzun tülü tamamlýyordu. Gecelik siyahtý. Çiðdem’in teni bembeyaz ve dipdiriydi. Selçuk karýsýný hiç böyle süslü ve kendisi için hazýrlanmýþ olarak görmemiþti. Neden böyle yapmamýþtý ki? Oysa böyle bir hazýrlýðýn ne kadar güzel olduðunu þimdi görüyordu.
 
Çiðdem, Selçuk’un hayranlýk dolu bakýþlarýnda, içindeki eksik duygularýný tamamlamaya, beslenmeye çalýþýyordu. Her gece farklý fantezilerle eþinin gecesini süslemiþ “Ben herkesten daha arzuluyum ve özeniyorum senin için.” mesajý vermiþti. Oysa eþi hep gündüzden kalma yorgundu. Kendisi de bir kadýndý ve arzularý vardý. Bunu eþi hiç düþünememiþti. Eþine her arzu dolu mýrýldanýþlarýnýn kendisini ne acýlar içinde kývrandýrdýðýný þimdi daha iyi hissediyordu. Selçuk bir baþkaydý…
 
Bu gece, bu otel odasýna gelinceye kadar, birbirine iki yabancý ten, yürekleriyle sýcak bir sohbette buluþmuþlardý. Buraya kadar her þey normaldi; affedilir bir yaný vardý. Þimdiden sonrasýnda neler olacaktý? Arzu ve þehveti yüzüne, tenine çizip iþlemiþ þuh bir kadýn bir tarafta duruyor; Ýçindeki arzularýn damarlarýna hýzlý pompa yapmasýna engel olamayan erkek diðer yanda… Ýkisi de sohbete kaldýklarý yerden devam edemiyorlardý. Sohbetin havasý deðiþmiþti. Seviþmek vardý ruhlarýnda… Sabit iki bedenden çýkýp otel odasýnda dolaþan iki ruh, “Çýlgýn arzularý mutlu etme zamaný” diye dans ediyordu. Hem de bedenleri donup kalmýþken…
 
Adam güç bela kolunu kýmýldattý ve en yakýn nesne olan sandalyeye dokundu.
 
-Buyur tabi… Otur!