Çomar sabah havlamaya baþlamýþtý. Selçuk, bu seslerle derin uykusundan gözlerini ovalayarak uyandý. Etrafýna baktý mahmur gözlerle. Çomar dýþarý çýkmak istiyordu. Hemen kalktý kapýyý açtý. O anlamasa bile teþekkür etmeyi de ihmal etmedi.
 
Caný hiç mi hiç kahvaltý yapmak istemiyordu. Hava güzeldi. Bir kahve yapýp balkona çýkmalý, gece dere kenarýnda kaldýðý yerden devam etmeliydi geçmiþi sorgulamaya.
 
Kahvesini yapýp çýktý balkona… Yine gitti geçmiþe…
…………..
 
Çiðdem, son mektubunda evinin telefonunu vermiþ, kendisini aramasýný istemiþti. Selçuk tedirgin olmuþtu bu istekten. Telefonla görüþebilmesi için þehre, postaneye inmeliydi. PTT’de sýraya girmeli, hatta fazla beklememek için yýldýrým arama yazdýrmalýydý. Az para deðildi doðrusu yýldýrým görüþmek. Sonuçta eþi ve iki kýzýna tek maaþla bakmaya çabalayan biriydi. “Neyse” dedi içinden, “Bir bayan öðretmen aramamý istemiþ. Vardýr sebebi. Bir þeyleri eksik alýr, yine de gönlünü kýrmam. Ayýp olmasýn.” diye düþünerek kendini rahatlatmýþtý.
 
Ayný gün postaneye gidip aramýþtý Çiðdem’i. Kendisi çok heyecanlanmýþ; buna karþýlýk genç kadýn, sanki yýllardýr tanýþýyorlarmýþ gibi sakin, seri ve yerinde konuþmuþtu. Büyülenmiþ gibiydi Selçuk. Nasýl olduðunu anlamadan, Çiðdem’in buluþma teklifine “Evet” deyivermiþti.
 
Eve döndüðünde, eþine ve çocuklarýna karþý garip bir mahcubiyet duyduðunu hissetmiþti. Oysa iki arkadaþýn masum buluþmaydý bu sadece. Yine de içini kemiren bir þeyler vardý. Yanlýþ yaptýðýný anlamýþtý. Bile bile ladesti davranýþý. Küçük kýzýna sarýlýp uzandý kanepeye.
 
Sabah evden çýkmadan önce, her zaman olduðu gibi, eþi öperek uðurlamaya gelmiþti Selçuk’u. O ise eþinin yüzüne bakmaya cesaret edememiþ, ceketinde bir þey arar gibi yapýp, anlamsýz bir göz kaçýrmayla mýrýldanmýþtý.
 
-Caným ben þehre ineceðim. Öðretmen arkadaþlarla bir toplantýmýz var. Beni merak etme; gecikebilirim.
 
Adam mutsuzdu. Kalbi deli gibi atýyor, acý çekiyor; ama istiyordu da. Nasýl bir heyecandý bu? Akþamýn telaþý kavurmuþtu yüreðini.
 
Þehirle kasaba arasý yürüyerek yarým saatti. Zaten çok para harcamýþtý. O nedenle yürüyerek gitmeyi tercih etti.
 
Buluþacaklarý yeri çabucak bulmuþtu. Çiðdem, elbisesinin ne renk olacaðýný ve eline bir kýrmýzý gül alacaðýný telefonda daha önce söylemiþti zaten. Karþýda, bankta oturuyordu iþte. Siyah saçlarý omuz hizasýnda ve fönlüydü. Cilveli, þuh bir görüntüsü vardý. Bakýþlarý yarý aralanýp tam açýlan farlar gibi ýþýk ýþýktý. Kadýn hakkýnda ilk izlenimi çok olumluydu.
 
Genç kadýn da alttan alttan bakýyordu Selçuk’a. Boyu posu, duruþu bir yana; adamýn mahcup hallerine bayýlmýþtý. “Ne tatlý adam.” diye geçirdi içinden. Ýyi ki buluþma teklifini yapmýþtý. Keyfi, yanýlmamýþ olmanýn verdiði huzurla yerine gelmiþti.
 
Bankta oturamazlardý. Bir yerlere gidip oturmalýydýlar. Erkek olarak kendisinin sormasýnýn gerektiðini düþündü Selçuk…
 
-Nereye gidelim?
 
-Eh, bir yemek yeriz sanýrým.
 
Genç adam alýþýk deðildi dýþarýda yemeðe çýkmaya. Bu nedenle mekân bilmiyordu. Kadýnýn yönlendirmesiyle bir lokantaya gittiler. Her haliyle lüks ve pahalý olduðu belliydi. Selçuk’un ayaklarý geri geri gitse de içeri girdiler.
 
Garson sipariþi almaya geldiðinde, Çiðdem birkaç çeþit soðuk meze söyledi. Ara sýcaðý ve sýcaðý daha sonra sipariþ edeceklerini de ekledi. Ayrýca þarap da sipariþ etti.
 
Kadýn rahattý; ama adam eþi ve çocuklarýný düþünüyordu. Eve birkaç kilo kýyma ve birçok sebze alabilirdi ödeyeceði parayla. Kýsa sürede düþüncesinden utandý ve ayýpladý kendini. Bir bayana yemek ýsmarlayacaktý altý üstü. Ne vardý ki bunda? Kadýn da bunca masraf yapmýþ ve yakýnlarda bir kasabadan gelmiþti sonuçta.
 
Yemek, Çiðdem’in þen kahkahalarý ve delici bakýþlarýyla genç adamý farklý bir heyecana sürüklemiþti. Mektuplarda yazýlan sözler, kurulan cümleler konuþuldu genelde. Ýki saat kadar geçince Selçuk izin istedi.
 
-Eþim ve çocuklarým merak ederler.
 
Çiðdem bir kahkaha attý. Çok rahattý.
 
-Her zaman bir araya gelmiyoruz. Az daha oturabilir; hatta sahilde de dolaþabiliriz. Bu kadar kýsa mý sürecek ilk tanýþmamýz?
 
Genç adamýn aklý allak bullak olmuþtu. Hemen gitmeliydi buradan. Çok zamaný yoktu. Son araba giderse karanlýk ve soðukta yaya da gidemezdi.

4. BÖLÜM SONU
DEVAM EDECEK...