Gel kardeşim kardeşliği
yaşayalım yoksa şeytan kandırır
Birlik beraberlik
olmazsa nefret kin çirkefli çamurlara yatırır
Kardeşlik değimlidir gönlü
mutlulukla sevgi ile uyandırır
Kardeşlik yoksa nefret
kin ah ile ağlatır inletir
Kardeşlik ile kavuşmayı
dile âlem ile gönüllere dolmasın gam
Her önüne gelene
gülünmez ki her gördüğüne denilmez ağam paşam
Nefret kin ile nasıl
durursun ey kul bu yaşadığın değil ki yaşam
Kardeşlik yoksa nefret
kin ah ile ağlatır inletir
Ey nefret kin ile gezen
aciz kul ikilikten sana ne fayda
Gel gönlünü ikilikten
sevgi ile arındır yoksa boğulursun yüzdüğün çayda
Gerçeği bilen arayan
hiçbir zaman nefret kine bulaşmaz gezse bile ayda
Kardeşlik yoksa nefret
kin ah ile ağlatır inletir
Yalancı düzenbazın
gönlüne yoktur imanı
Ararda bulamaz derdine
çare ile dermanı
Nur Kur’an da vardır
derdinin dermanı ile fermanı
Kardeşlik yoksa nefret
kin ah ile ağlatır inletir
Kul Mehmet’im der ki nefret
ile yaşayan gel de yaptığından utan
Nefis şeytan ile zalim değimli
seni nefreti ile tutan
Sen değimlisin onların
peşinde giden aşk ile sevgiyi imanı unutan
Kardeşlik yoksa nefret
kin ah ile ağlatır inletir
Mehmet Aluç (Kul
Mehmet)