Sorun deðildi ki lafý bile olmazdý bu hengâme peyder pey rehin alýrken yüreði. Suç unsuru muydu ki sevmek böylesine yaftalansýn hele ki ismini telaffuz etmek bin beterken ölümden…

Yalýtýlmýþlýðýn gölgesinde gecelerin nazý niyazý kara bir peçe gibi inerken gözlerime.

Yollarda saçýlý kalmýþ ýslak ayak izleri bas bas baðýrýrken karasý gecenin hele ki uðursuz rüzgâr çalarken ayný þarkýyý çalýntý bir bestenin girizgâhýnda saplanýp kalmýþ iken adým.

Adsýzdým ilk kez zaten en baþtan beri kayýptým rotasýný þaþýrdýkça yalýlara bindiren seyyah bir gemi gibi ve gebe idi yine benlik sapkýnlýðýn uzaðýnda korumak kadar mubah iken masumiyeti. Kýrýk yetilerimin, suskun dilimin ve yaþlý gözlerimin nazarýnda neydim ki neydin ki hatta ne miydik, demek nasýl da sakýncalý idi bir kez çýkartmýþken gözden.

Sýrýtýrken gökyüzü ardýndan boþanan göðün isyaný kova kova taþýnan ne çok hicran þarkýsý yine adsýz yine sensiz ve hep de sessizdi nameler süzülürken semaya yüreðim günbegün süzülürken ve anbean yiterken zaman kerelerce duraksamanýn verdiði hezimet idi en yakýndýðým ve en sakýndýðýmdý aþk olmazýn oluru bir duygu iken çoktan buhar olmuþ kendini koyuvermiþ imgelerin süklüm püklüm duruþlarýnda yetilerini hepten yitirmiþ insan kalabalýðýnýn nezdinde öylesine ve sýradan bir kimlikle yaralanmýþ ve paramparça ne çok izlek sýðýntý günlerin kýrýntýlarýný havada kapýþan leþ kargalarý devrik cümlelerde yolsuz kalmanýn verdiði sancýyla birbirlerini hedef tahtasý yapmýþ iken.

Külfetini yadsýmak en zoru aslýnda ve yaþam denen oyunun o kurallarýný çiðnememek ise aslolan.

Saðým solum, önüm arkam… Kaybolan sadece benim ve tanýmsýz varlýðýmýn hangi izleði ise yansýyan. Hangi ben? Çocuk, yetiþkin, muzip, sorumlu ya da sorunlu yoksa yalýtýlmýþlýðýn çeperinde kýsýlýp kalmýþ belki de tüm sinsi ve muhalif dürtülerin isimsiz yönergesi ki en önde benim ismim ve yanýnda koca bir çentik…

Gözden çýkarýlan mý göze batan mý göz pýnarýnda tek damla yaþa dahi tekabül etmeyen o soykýrým mý duygularýmýn o ahenksiz ve menfi seyri med-cezir etkisinde iken ve soluksuz kaldýðým her anýn son saniyesi mi bu sefer benim görmezden geldiðim.

Anlam arz etmemekte anlam yüklü olduðunu savunan kim varsa… Belki bir âþýk belki bir mecnun belki çoluk çocuk belki de kadýn belki de Tanrý gýyabýmda sunulan sayýsýz sýfat üstelik bizzat tanýklýk ettiðim onca sahne ve sallandýrýlan bir ruhun çýrpýnýþlarý her ne kadar hak iddia etmesem de yine de her seferinde haklý olduðuma kani olduðum.

Cümlemin asla ve asla bir yüklemi yok hele ki cümle sonunda arz eden o sayýsýz soru iþareti geleceðe odaklý ama geçmiþin yükünü atmaktan aciz iken.

Farkýnda olmadýðýmý asla sanma asla da hak iddia etme o isimsiz gölgelerin ve sunumunda iken karanlýðýn caydýrýcýlýðý sus payý mý aralýksýz mecbur kýlýndýðým?

Saniyelerden mütevellit tüm duraksamam ve hiçbir kaygý da taþýmýyorum olmazýn olurunda sana tanýdýðým o imtiyazý kurcalarken.

Sanrýlarýn tahakkümü kadar caydýrýcý belki de tabi olduðum sayýsýz sýnav. Ne tek bir seçenek ne de yeniden o sýnava tabi tutulma hakkým baki.

Boðaz tokluðuna yaþýyorum bunca cebellut ve otorite bir düzeneðin tüm yanýlsamasý iken günbegün maruz kaldýðým.

Ne týnýsýný hissetmek mümkün ne de solan ýþýðýný gün bildiðim aydýnlýðýn. Yine de karanlýðý müteakip gün ýþýðý usul usul sývazlarken sýrtýmý duyumsadýklarým akla zarar. Bir heves olsa keþke ya da çok basit bir oyun oysa inanýlmaz çetrefilli sunumu hayatýn. Belirsizliðin þafaðýnda ya da anlamsýzlýðýn belirteç kýlýndýðý o yansýmada nöbete duran melekler üstelik koruduklarýna kani olduðum tüm o tünellerin girizgâhýndan itibaren eþlik eden.

Muaf tutulmak mümkün olsaydý keþke. Keþke çarpým tablosundaki o düzene karþý gelebilseydim de her kendimle çarptýðýmda kimsesizliði sýfýra tekabül etmeseydi o boþ küme. Benden mütevellit senden gayrý ondan ibaret bir gökkuþaðý rengini bir türlü tutturamazken ya da seyrini takip edemezken ve dile getiremezken zaman zaman yine de lal olmaktansa sür git konuþuyorum belki de þizofrenik bir sanrý kimine göre gereksiz ya da aþýrý muhalif. Oysa tek savunduðum o iç dönümün çoðaltýldýðý satýrlar, saðaltýldýðý imgeler.

Toplamý bir bile etmezken sonsuza odaklý bir seyir izleyen o ondalýk sayýlar tekerrürü ondalýk paydanýn. Bölün biri üçe ve eþliðindeki devinip duran o ondalýk sayý kendini artý sonsuza endekslemiþ bir zavallýnýn dokunuþu kadar acý veren, kanatan. Eþliðin ya da eþitliðin hangi vurdumduymaz çoðaltýsý olabilir ki kerelerin çaldýðý ayný nakarat:’’Ben seni unutmak için sevmedim mi…’’

Unutulasý hatta düþünmekten imtina edilesi bir seyir belki de içine düþtüðüm o yanýlgý. Karanlýðý mesken edinmiþ ölü bir ruh sadece adýný koyamadýðým henüz. Aydýnlýðý yar bilen bir varlýk ise hicap edilesi tarafýnca ve nezdinde onca insanýn.

Kýsa günün karý, demek nasýl da olasý hele ki aðzým yoðurttan bile yanmýþken susamak bile haram yanmamak adýna ya da kanmamak hatta kandýrýlmanýn eþiðinden yaptýðým o keskin viraj.

Göz kararý koydum tüm malzemeleri ve un ufak etmeme bile gerek kalmadan attým koca bir kazanýn dibine. Kýsýk ateþte piþmesi gerekse de ardýna kadar açtým ocaðý yakmak adýna, yanmamak adýna ve yok etmek ki kokusuna bile tahammül edemediðim tüm o çarpýklýðýn deðil dokunmak ya da nemalanmaktan imtina ettiðim.

Hükümsüz ya da asýlsýz hatta hiçlik kadar yokluða eþdeðer.

Sus payý iken es geçtiðim ve son bir mola ölüm öncesi indiðim o durakta hepten en geride kalmýþ ve ebediyen kalmaya da mahkûm.

Gün mü ýþýmýþtý yoksa öylesine bir halüsinasyon muydu gördüðüm yine, gözüm seðirirken ve arpacý kumrusu gibi nice düþüngeç istila etmiþken zihnimi.

Ne sanmýþtým ki böylesi bir yolsuzluðun nüktedan seyri tarafýnca donatýlmak kadar sýra dýþýydý dýþýnda kaldýðým o resim…

Kadýnlar ve adamlar ama aþksýz.

Adamlar ve çocuklar… Bir babanýn sahip olduðu en deðerli varlýðý iken evladý.

Çocuklar ve hayat… Sunumu muydu hayatýn yoksa kaybý mýydý evrenin istila edilmiþ çocuk benlikleri ve her geçen gün koca bir boþluða düþmeye ramak kala.

Kýsaca insanlar… Ýnsanlar kendimi uzak kýldýðým. Ne gam… Yakýn addetmiþtim de ne geçmiþti ki elime. Önceleri sevgiye gebe bir evrenin çekirdeði olduðuma kani olmuþtum. Sevgi idi her geçen gün geliþimi ile muktedir iken düzeneðe. Evet, sevgi idi hâsýlamýn aldýðý kadarýyla sonsuz ve renksiz. Renksiz idi her bir insan ve sýfatsýz idi her biri ve bana dairdi benlikleri içim içime sýðmazken. Ve aþk idi tek rengi evrenin. Pembe ve buzul mavisi bazen viþneçürüðü ve kan kýrmýzý saflýðýný henüz kaybetmemiþ ve kaybetmeyeceðine kendimi inandýrdýðým. Ýnanmýþtým hem de nasýl. Koyultulmayacaðýna da bir o kadar kaniiydim. Gece yoktu asla karanlýk olamazdý evren eðer ki sevgiyle eþgüdümlü bir seyir izliyorsa. Sevmek idi payýma düþen ve gözden düþen bir varlýktý aslýnda sahip olduðum o yeti bütünlüðü. Sev ve güven ve yeniden sev hep güven asla sorma sorgulama ve sadece… Ne geçti ki elime beþinci mevsimin haricinde. Ölü imgelerin çýðýrtkanlýðý iken geceye dönmüþtü gün. Sabaha çýkmýyordu artýk umutlarým pekiþirken içimdeki ölüm sancýsý. Ölümdü sevgiden muaf tutulmak, sondu geldiðim nokta oysa binlerce yýlým vardý yaþamakla mükellef kýlýndýðým ve yaþayýp yaþatacaðým sevgi molekülleri anbean parçalanan o kimyasal bileþimin göz yakan ve gözümü karartan telaffuzu ile.

Türevi nefret idi belki de. Belki soyutlanmanýn o hicap dolu sýfatýydý yürek burkan.

Bir vardý aþk aslýnda hiç olmamýþtý ki. Kandýrýldýðým bir oyunun kaçýncý perdesiydi kim bilir sanrýlardan ve gölgelerden ibaret.

Sandýðým ya da sandýklarý ben sandýðýmda biriktirirken sahte imgeleri gölgeler oynaþtýkça daha da çekildiðim o dip.

Niyetler idi hâsýl oldukça sona geldiðiniz.

Umutlardý ektikçe hüzün biçtiðiniz.

Aþktý adsýz ve sýfatsýz o aþk tanrýsý çalarken sizden ve söz geçiremediðiniz.

Söz geçmeyen bir benlik ve suçu olmayan ne çok insan zan altýnda býrakýp da korkup kaçtýðýnýz. Gözü korktu mu insanýn… Hele ki gözden çýkarýlmýþsanýz. Hele ki göz yummuþsanýz hele ki göze almýþsanýz koca bir hayal kýrýklýðýný.

Çekip gitmek iþte bu kadar kolaydý. Çekip gitmek nasýl da zordu aslýnda ve yürek aktýkça yürek battýkça tahammül edemezken zimmetli bir aþka yönünü hepten þaþýrmýþ sefil bir fani.

Kerelerle donatýlmýþ, keþkelerden ibaret bir izlek ve son noktayý koyup asla ardýnýza bakmazken.

Yanýk kokuyordu etraf. Ýs dolu idi gökyüzü. Silik idi pek çok görüntü ve ayna paramparçaydý kendimi seçemediðim ama ellerimle seçtiðim son seçenek kimseye tekrar bir seçme hakký vermemek üzere.