Hiçbir yükümlülüðü olmadan oturuyordu öylece. Silik bir kara kalem çalýþmasýna imza atmýþçasýna Tanrý, sadece siyahtan ibaretti adam.

Koþullanmýþ güdüleri ile kanýksadýðý ölçüde yaþayýp gidiyordu.

Kýtasý olmayan bir þiirdi, kurutulmuþ bir çiçek, nüktedandý da zaten bu sayede toplamýþtý onca insaný çevresine.

Kadýnlar ve adamlardý hýnca hýnç bir birini ezerken ve misafir olmuþken.

Gök kubbenin altýnda el ele vermiþ onca insan nasýl da güdümünde nefsinin ve sevgiden bihaber bir alýþkanlýk babýnda kenetlenmeyi marifet bilmiþ.

Sýradan bir gündü sýradan bir mekân sýradandý kýsaca hayat o her ne kadar özel hissetse de kendini.

Oysa bir kaþýk suda boðardý kim ise ona uzak. Bu yüzden gizlerdi nefretini o süslü cümleleri bir paravan yapmýþken.

Ne yakýþýklý idi ne de boylu poslu bilakis fazla sýradandý sýra dýþý nefreti ile.

Konuþlandýðý dört duvar ne çok izlek taþýyordu oysa hele ki geçmiþinin yükü, nefretin külfeti ve siyah gözleri karartan ruhunu kararsa da yeknesak bir tutarsýzlýkla karartýrdý da gözünü ama sadece bir kerelik.

Az korkak deðildi hani ve az kaygýlý.

Baloncuklara yýðdýðý o marazi aþký. Sevmediði halde kadýný âþýk olduðunu iddia ederdi her gördüðünde. Doyumsuzluðu mademki bu kadar had safhadaydý kadýn da çekerdi kahrýný adamýn adam zaten dünden razý idi. Hazýra konmuþtu ne de olsa. Ýstimlâk edilmiþ bir aþk ne kaybettirirdi ki o fazlasýyla kayýp vermiþken.

Bahsetmezdi ailesinden: Ne anasýndan ne babasýndan. Vardý elbet bir sebebi. Olmaz mý? Lakin aðzýndan laf alamazdý kimse. Ola ki lafý edilsin sözüm ona sevgi sözcükleri uçuþurdu havada ama sadece havada. Kayýp ruhunda ne iþi vardý sevginin.

Sevgi, sevda ya da aþk hatta tahakküm altýnda tuttuðuna inandýðý o suratsýz kadýn. Neye yorsaydý da saklý tutsaydý hicranýný. Ama mutluydu çok mutlu hem de daldan dala konan bir kelebeðe benzetmek büyük haksýzlýktý lakin adama deðil o yirmi dört saatlik ömrü ile bu dünyadan gelip geçen eþsiz yaratýya haksýzlýk. Yine de tek kadýn deðildi uðruna hayaller kurduðu.

Kadýnlar vardý kadýnlýðýný gizleyen.

Adamlar vardý erkekliðine toz kondurmayan.

Bir ders müfredatýymýþçasýna plan program dâhilinde yaþayan þahsýna münhasýr kelimesi bile hak etmeyen bir sýðýntý, bir zavallý.

Ýyi bir öðretmen olduðunu iddia ederdi kim ile karþýlaþsa. Sözüm ona çocuklarý ne de çok severdi.

Çocuklar vardý etrafýnda haddinden fazla.

Yine sayýsýz kadýn vardý almýþ iken aðzýnýn payýný.

Kadýnlardan biri idi Leyla Hoca. Yirmilerinin baþýnda, idealist bir tarih öðretmeni. Örtülü idi baþý birkaç senedir ta ki adamla karþýlaþana kadar. Adam allem etmiþ kallem etmiþ açtýrmýþtý baþýný kadýna.

‘’Hocam’’ demiþti usulca fýsýldarken adýný:’’Bu güzelliði saklamayýn kimselerden.’’

Kadýn Ýstanbul’a geleli henüz bir yýl olmuþtu ve atandýðý eðitim kurumunda adama denk gelmiþti. Etkilenmiþti de ilk gördüðünde ne de olsa aðzý güzel laf yapýyordu beyimizin. Gel zaman git zaman dostluðu ilerletmiþlerdi. Öyle ki yedikleri içtikleri ayrý gitmiyordu.

Baþarýlý çalýþmalarý ile topladýðý takdir sayesinde Leyla Öðretmen adamýn bulunduðu makama atandý o geçen kýsa süre zarfýnda. Ne var ki bunu kendine yediremeyen adam önceli ilgisiz gözüktü bu görev deðiþikliðine. Üstüne alýnmamýþtý baþarýsýzlýðý.

Ýçi içini yiyordu lakin. Yine plan program dâhilinde uygulamaya baþladý kafasýndakileri. Tanýdýðý tanýmadýðý kim varsa ileri geri konuþuyordu Leyla Öðretmen hakkýnda. Ayan beyan kadýný yalancýlýkla itham ediyordu ve ekliyordu ardýndan:’’Nasýl oldu da o kadarcýk kýsa sürede terfi etti?’’

Bir deli kuyuya taþ atmýþ kýrk kiþi çýkaramamýþ misali inandý herkes sözüm ona Leyla Öðretmenin verdiði ültimatomlara.

Genç ve güzel bir kadýn üstüne üstük Ýstanbul gibi bir metropolde baþarýlarý ile kendinden söz ettiren.

Yüzüne gülüyordu herkes ama ardýndan da demediðini býrakmýyordu Leyla Öðretmenin.

Kaykýlmýþ ihtiraslar, sözde ithamlar en sonunda kabak tadý verdi ve kulaðýna kadar gitti genç kadýnýn.

Sýradan bir gündü yine ama sýra dýþý olmaya meyyal.

Müfettiþler ansýzýn geldi eðitim kurumuna ve direkt çýktýlar odasýna genç kadýnýn.

Siyah çantalarý, siyah takým elbiseleri ve siyah düþünceleri ile arz-ý endam ettiler. Kadýn töhmet altýnda kalmýþtý bir kez üstelik durduk yerde.

Ne dese inandýramadý üstelik ne eksiði ne gediði vardý sorumlu olduðu kurumun.

En sonunda görevden alýndý genç kadýn yetmezmiþ gibi mesleðinden de oldu. Kime neyi kanýtlayacaktý ki kadýn? Ya ailesinin ve meslektaþlarýnýn yüzüne nasýl bakacaktý?

Öðrencileri çok üzgündü kadýnýn arkasýndan kös kös bakarken ve diðer öðretmen arkadaþlarý kuru bir vedayý bile çok gördüler kadýna.

Adam memnundu halinden ve sevinicini belli etmemek için nasýl da çabalýyordu. Dost kisvesi altýnda sarýldý kadýna:’’Üzgünüm hocam çok üzgünüm hem de.’’

Sýradan bir adam deðildi ki hem de hiç deðil ama sýra dýþý planlarý onu sýra dýþý yapmýyordu bilakis daha da köreliyordu hayatý. Nefret bayraðý iken uðruna savaþtýðý kimse de göremiyordu ondaki bu öfke ve kini.

Bir gün belki iki gün sonra hibe ettiði ne varsa þeytana, çýkacaktý elbet ortaya lakin þeytanla iþ birliði oldukça yolundaydý. Ölmeyecekmiþçesine gününü gün ediyor bir yandan kural tanýmaz hayatýnda kurallar getiriyordu insanlarýn önüne.

Kurutulmuþ bir benlik sünger gibi çekemiyordu sevgiyi o her ne kadar sevginin dibinde yeþeren bir bitkiymiþçesine kandýrsa da bilmiyordu oysa Tanrý’yý kandýramayacaðýný.

Sonlanmamýþ sancýlardan ibaretti aslýnda varlýðý. Var olduðuna asla inanmadýðý Tanrý’ya blöf yapamayacaðýný henüz anlamamýþtý.

Dini bütün bir Müslüman olduðunu iddia ettiði yetmezmiþ gibi düzenli olmasa da camiye gidip gözükürdü cemaate.

Nefret ettiði kim varsa o kadar yakýnýndaydý ki ve sevdiði hiç kimse ile beraberdi tüm gün tüm ömür.

Tümlenen insan benlikleri, eksiltili ne çok cümle içinde sevgiye yer vermediði.

Boðulduðu gün gibi aþikârdý Tanrý’nýn gözü önünde yine de yediremiyordu kendine nefretin onu yýprattýðýný.

Eriþemediði kadýnlar…

Sahip olamadýðý bir hayat.

Aklýndan çýkmayan bitimsiz hegemonyasý.

Geçmiþi hakkýnda asla konuþmadýðý gibi gelecek planlarýný da paylaþmýyordu kimselerle sadece göstermelik birliktelikler ve günü birlik iliþkiler.

Muhteþem ama zaaflarýnýn doruðunda.

Baþarýlý ama tatminsiz.

Çok mutlu gözükse de içini çürüten o nefret duygusu.

Sevgisiz ama umarsýzdý da. Öykündüðü hayatlarý gördükçe kendine duyduðu inanç gitgide sarsýlmaya baþlamýþtý.

Yalnýz yaþadýðý evi tek sýðýnaðýydý nefreti duvarlara kustuðu ve kendine zarar vermeye baþladýðý anlara tanýklýk eden tek sýrdaþý.

Yüzü gözü mosmor gelmiþti çalýþtýðý kuruma. Herkes aðzý bir karýþ açýk:’’Hayýrdýr hocam. Çok geçmiþ olsun’’demeye kalmadý ki adam hemen savunmaya geçti: ‘’Merdivenlerden düþtüm.’’

Ýlk kez kendine zarar vermiþti ömrü boyunca. Keþfettiði yeni özelliðini kendine itiraf etmek adýna geri de durmuþtu:’’Ýlk ve son.’’

Bir haftalýk raporla geçiþtirmiþti olayý.

Zaman içerisinde hareketleri iyice zývanadan çýkmaya baþlamýþtý. Önceleri tek baþýna iken gördüðüne inandýðý hayali dostlarý ile konuþurken ilerleyen zamanlarda yanýnda baþkalarýnýn olduðuna aldýrýþ etmeden daha da ileri boyuta taþýmaya baþlamýþtý.

Sýradan olmak onun için neydi ki… Sýra dýþý olmalýydý hatta eriþilmez.

Hayatýn onu hýrpaladýðý deðildi gerçek olan ama onun hayatý yok ettiði idi iþin aslý.

Sýra dýþý ve özel olmak adýyla müsemma olmalýydý adamýn.

Komþularý görünüþte aklýselim bir adam olarak nitelendirmedikleri için pek de içli dýþlý olmayý yeðlemiyorlardý doðrusu. Ama son zamanlarda sonlanmak bilmeyen iniltiler ve çýðlýklar bardaðý taþýrmýþtý.

Ne zaman rast gelseler adama lafý týkýyordu aðýzlarýna:’’Televizyonun sesini fazla açmýþým. Bir daha olmaz.’’

Bir diðer sefer:’’Misafirlerim vardý.’’

Üçüncü sefer olmayacaktý ne yazýk ki ta ki duyduklarý son gürültüye kadar sineye çekmiþ olsalar da…

Cenin pozisyonunda kývrýlmýþ cesedin baþucunda duran bir mektuba yöneldi genç polis memuru:

‘’Ne bu þimdi?’’

‘’Belli ki intihar mektubu.’’

‘’Hayýr, anne diye baþlýyor mektup.’’

‘’Okusana.’’

‘’Seni asla affetmeyeceðim, anne. Mademki beni sevdiðin adam uðruna terk edecektin ne diye dünyaya getirdin?’’

‘’Sonrasý…’’

‘’Vay be. Dudaðým uçukladý.’’

‘’Ne diyor?’’

‘’O adamlar senin yüzünden bana…’’

‘’Evet…’’

‘’Bana defalarca tecavüz etti. Çünkü sen bana sahip çýkmadýn anne.’’

‘’Çok kötü kokuyor burasý. E, sonrasý yok mu mektubun?’’

‘’Tüm insanlardan nefret ediyorum ama en çok da kendimden. Ve…’’

‘’Cehennemde buluþmak üzere anne…’’