Ey kul namaza kalkınca sustur nefsini şeytanını
Sussun tüm sesler gönlünde taze imanınla secdede
Bekleme başka mucize sensin gönlündeki ile mucize
Nefret kin karışmasın mucize olan gönlüne
İnsan zaten aciz birde sen düşürme
Sar gönlün ile sığmasın o yere göğe
Nefsi şeytanı yola getir imanla döğe döğe
Nefret kin karışmasın mucize olan gönlüne
Yaşarsan musibeti vardır ondan bir hayır
Sen var mazlum olanları kayır
İman dersen uçsuz bucaksız gönülde bayır
Nefret kin karışmasın mucize olan gönlüne
Gönül denilen yere yakışır iman odur mihrap
Gönülleri sen sakın eyleme viran ile harap
İman ile ol onunla yaşa görmezsin sen serap
Nefret kin karışmasın mucize olan gönlüne
Haram eylemem helal olan aşını
Akıtma nefretle gözlerde yaşını
Secdede eğ kaçma sen eğ başını
Nefret kin karışmasın mucize olan gönlüne
Dünyanın merkezi gönlün'dür mutluluğu çok
Nefret kin girerse onun fazla ömrü yok
Sanma yalnız kalınca arayan soranı yok
Nefret kin karışmasın mucize olan gönlüne
Kul Mehmet'im derki imansız derin dertlere düştüm
Kendimi bilmedim vefasızlığımla dillere düştüm
Çok şükür sonunda iman yolunu buldum içine düştüm
Nefret kin karışmasın mucize olan gönlüne
Mehmet Aluç (Kul Mehmet)