Gülüme Methiye

Kýrmýzý þal baþýnda, siyahtan dantelleri,

Salýnmýþ yanlarýndan ipek gibi telleri.

Muhabbeti doyumsuz, kuþlar gibi þakýyor,

Sanki onunla zaman, bir su olup akýyor.

Kahverengi gözlerde, ýþýltýlý bir bakýþ,

Gönüllere sevdayý, iþliyor nakýþ nakýþ.

Neþeli ve vakarlý, gülþenin nazlý gülü,

Emsalsiz çehresiyle, meftun eder bülbülü.

Gülüþüyle belirir, gamzelerin oyasý,

Mümkün müdür bakýp da, gül yüzüne doyasý?

Arz-ý endam eylemiþ, benleri beyaz tende,

Birisi þakaðýnda, gizlenmiþ her nedense!

Tutturmuþ bir ezgiyi, bilmem kaçýncý fasýl,

Al rengi dudaklardan, dökülür fýsýl fýsýl.

Süzülür gibi yürür, kuðularý andýrýr.

Suna boylu endamý, elleri kýskandýrýr,

Sarýyor sanki beni, sýcacýk güneþ gibi,

Yakýyor yüreðimi, sevdasý ateþ gibi.