Online Üye
Online Ziyaretçi
AŞIK
VEYSEL
Hayat,
hünerlerini gizli gizli anlattı
Felekten
ilk darbeyi, çocukken tattı Veysel
Eller
oyun oynarken, onu evde ağlattı
En
güzel yıllarını talihe sattı Veysel
Dünya
zindana döndü, kaybedince ferini
Dağlarda
kar eridi, işitince zarını
Mevla
merhamet etti, salıverdi nurunu
Aşkın
bütün tozunu, o anda yuttu Veysel
Detaylı
tanımadı ne ovayı ne dağı
Ağaçı
şöyle dursun, incitmedi yaprağı
Sazlar
onu çok sevdi, oda kara toprağı
Dost
dedi inleyerek özüne kattı Veysel
Gayesiz geçen ömür vuslata yetmiyordu
Âlemi
seyretmekle bütün iş bitmiyordu
Sevdasız
güzellikler beş para etmiyordu
Şirin
gönül gözünü hep açık tuttu Veysel
Çiftçi
Baba dost dedi fetheyledi burcunu
Dünya
fani diyerek doldurmadı hurcunu
Hayat
denen tüccara ödedi tüm borcunu
Gönül
rahatlığıyla tabuta yattı Veysel
AHMET ÇİFTÇİ (ÇİFTÇİ BABA)