Bilinmedik bir lehçe ile dolu dolu gülüyor söz öbekleri: belli ki israf ediyorlar hüznü belki de gýybet yüklüler gidenin ardýndan.

Gitmeliyim belki de, fark eder mi onlarýn açýsýndan. Elbette, oldukça mutlanacaklarýndan en küçük þüphem yok yorgun olduðum gerçeði kadar.

Kýrýk hüzünleri, devrik cümleleri hayatýma buyur ettiðim gün doðdum ben: takriben üç sene geçti üzerinden. Önceleri yatak döþek hüzün idi üzerime örttüðüm. Gerçi hala en yakýn arkadaþým ama bölünüyorum yeni parçalara sýðýndýðým limanda nefes aldýðýma bir kez inandýrmýþken kendimi.

Acý ve aþkýn o muhteþem birlikteliði ise hayatýn anlamsýzlýðýna yeni anlamlar yükleyen. Durduk yerde ne vardý sevecek?

Rabýtasý o muðlâk duygularýn olmazýn oluru ne de olsa. Ýfa etmeye çalýþtýkça uzaklaþan kim varsa ve yelken açtýkça yeni güne, eski günün laneti nasýl da çöreklendi. Baðnaz dünler yakamdan düþmezken ben hala iki yakamý bir araya getirme telaþý içerisinde devinip duruyorum.

Açýlýmlar çok farklý nüanslarla hükmediyor her bir ayrýntýya: baðnaz varlýklarýn ketum yadsýmazlýklarýnda gizlenen hükümleri ile seðirtiyorlar imgelerin yalýnlýðýný göz ardý edip. Benim ise en büyük aþkým; imgeler çarparken yüzüme gözüme, ayrýmlaþtýrdýðým her bir cümleye yýðýyorum içimden geçenleri ki oldukça çetrefilli ve bir o kadar kaotik. Gölgede kalan diðer yarýma gelince… Orada sessizce bekliyor kýrgýnlýðýný göz ardý edip duraksadýðý köþede an itibariyle yaðan yaðmura eþlik ediyor. Hükümranlýðýnda dünyanýn nasýl da kanmazlýkla içiyorum anlýk var oluþum hiçliðe tekabül etmiþken…

Nutuk atan atana yine de yenilgi addedilen benim için yeni bir baþlangýç.

Ýnsani durumlarýn gizemi her ne ise yanýlsayan yine hâkim olan o tantana belli ki ruhani çýrpýnýþlar ahkâm kesmekten kendini alýkoyamazken.

Þiir yüklü dünyanýn her bir penceresi ve rahvan imgeler koþullandýkça duraksasam da ar sýra alýkoyamadýðým o yaþama sevinci bir çoðalýp bir azalmakta tüm karanlýðý yýrtan efsunlu bir ýþýðýn gözetiminde yarýlamýþken yolun yarýsýný.

Düþünceleri kümelendirirken yolumun düþtüðü her bir duygu ile tümleniyorum durduk yerde kesilen ahkâmlarý görmezden gelip. Yine de için için aðlýyorum nüktedanlýðýmý görmezden gelenlere inat süzülüyorum usul usul.

An’ýn somutluðunu kavramak adýna soyutlansam da dünden varsayýmlarýn çok ötesinde pür-neþe uzatýyorum elimi: olur da sahip olduðum hiçliðim somut bir yüklemle yolu kesiþir diye. Boþ kalacaðýný bile bile yüksünmüyorum da kolay kolay. Ne de olsa kýdemli bir yanýlma payý ruhumu biçimlendiren çok önemli bir ayrýntý. Ýþte yine ayný duygu hâsýl oldu: Yazarýn vurguladýðý gibi; ‘’þimdiki zamanýn bir tek saniyesi küçük bir sonsuzluða dönüþtü.’’

Yazmak mý yoksa yaþamak mý…

Gitmek mi kalmak mý…

Yaþama öykünmek bu olsa gerek ya da hala medet ummak tüm saflýðýmla beklentilerim çaðlarken; þimdiki zamanýn somutluðunda yolumun kesiþtiði her bir imge ve her bir insan adlandýramasam da o hegemonyayý.