Gider iken gülüþünde gülkurusu kaldý

Seni gurbet ellere söyle bakalým kim saldý

Tadý tuzu mu bitti biten ömrünün durma söyle

G(b)itmeden önce gülümseyen gönlün hala s(b)aðdý

Sen kokan bahçelerde çiçekler açmaz oldu s(b)oldu

Ellere yakýlan kýnalar silindi gülümsemeler kayboldu

Bir mezar gibi bakan bakýþlar kim o(a)raya koydu

G(b)itmeden önce gülümseyen gönlün hala s(b)aðdý

Bir çýnar gölgesi gibi sevgiler eksildi sevmek z/engin iþimi oldu

Bir parça lokmayý ikiye bölmek unutuldu yürekler mi soldu

Vefa denilen gönül sevgisi silindi yok (s)oldu nasýl unutuldu

G(b)itmeden önce gülümseyen gönlün hala s(b)aðdý

Suratýnda sevgi kelebeklerinin gülüþü u(a)çardý

Üç günlük gurbet çok zor bilirim karþýnda yârin sana bakardý

Gurbet geceleri geçmez þafak sökmez z(k)ordur kalmaz o tatlý aðýz t/adý

G(b)itmeden önce gülümseyen gönlün hala s(b)aðdý

Gidiþin olmadý zeval hançerleme sen gönlünü

Gurbetlik sanma bir sanrý gamla b(y)itirme ömrünü

Barikatlara dikenlere takýlma vuslatý y(b)itirme gülüþünü

G(b)itmeden önce gülümseyen gönlün hala s(b)aðdý

 Kul Mehmet'im der bir gün gelir bu gurbetlik biter

Vuslat ile nazlý yârin gülüþü gönlünü sarar bülbüller öter

Bir lokma kuru ekmek soðanla yenilir hasretlik o an biter

G(b)itmeden önce gülümseyen gönlün hala s(b)aðdý

Mehmet Aluç-Kul Mehmet