İman açılır
gönülde rengârenk
Âlem de
bulunmaz imana denk
Ömür onunla
bulur inan ahenk
İmansız ömür
insan kul sefil
İmansız kul
gönül olur yüzsüz
Niyeti fikri
yolu olur onun özsüz
Her zaman bilmese
de o güçsüz
İmansız ömür
insan kul sefil
Bak kâinata âlem
zalim harap
İşte zalim sonunda
çeker o ıstırap
İmanla
yıkılmaz gönül ile mihrap
İmansız ömür
insan kul rezil
İmansız
ömrünü namluya sürer
Zalim sanır
ömrü ömrü güler
Yaptığı
yanına kar kalır ölmez
İmansız ömür
insan kul rezil
Barikatın
arkasında nefreti ile gezer
Sanır imanlı
olan uyur uyurgezer
Nefreti ile cesedin bir gün mümin ezer
İmansız ömür
insan kul rezil
Kuyuya atılan
Yusuf yine oldu Yusuf
Zindanda
kalması onun cihana sultanlığı
Kuyuya
atanın bunlar rezilliği
İmansız ömür
insan kul rezil
Yusuf
değildi taht sevdalısı
Gök kubbede merhametti
kapısı
Gül açmaz
diyenlere oldu gül yapısı
İmansız ömür
insan kul rezil
İmanlı
olandan heves arzu olmaz
İmanla yol
alan her iki cihanda hiç solmaz
İman ile
olan hiç yolda kalmaz
İmansız ömür
insan kul sefil
Nefretle
yanar dağ gibi yakanı yakar
Nefis
şeytanı sanmayın koluna takar
Mazlumu
zalim ağlatırsa sanmayın bakar
İmanlı kul âleme
gönüllere olur vezir
Mazluma
yağsa alev yağmur olur yağar
Çile dolsa
da hayatına elbet bilir dün doğar
İman ile
mümin merhameti gönlüne yığar
İmanlı kul gönüllünde
olmaz hiç gelgit
Mümini her
gören gül cemalinden tanır
İman
merhamet elbet mümin gönlünde kalır
Müminin her
sözüne inanılır nefret zor dayanır
İmanlı kul âleme
gönüllere olur vezir
Zalim esse
gürlese cehennem sonu akıbet
Çile zulüm
biter iyi olur muhakkak elbet
İmanlı olan
kulda bulunur elbet heybet
İmanlı kul
gönlünde zehre vardır panzehir
Sabırla
kulun sonu olur nurdan muhterem
Âlemleri
yaratan yüce Allah her şeye kerim
Merhametsiz cihan
yıkılır derim
İmanlı kul âleme
gönüllere olur vezir
İmanlı kul âlem de
merhamet kokan nehir
Geç otur
karşısına merhameti âlemi seyret
İman ile âlem de
ancak kurulur şehir
İman gönülde
ise müminde olmaz tehir
İmanlı kul âleme
gönüllere olur vezir
Kul Mehmet
iman ancak mümine yakışır
Mümin imanı
ile cümle âlemi barıştırır
İmanla sabrın
sonu gönülde açan bahardır
İmanla gönüllere
muhabbetle kurulur çadır
İmanlı kul âlem de
gönüllerde olmaz sefil
Mehmet
Aluç-Kul Mehmet-