Yaþarken kendimizde kaçmak, kapýlarýmýzý kapatmak, gökdelen gibi yüreðimizin umman deryasýný görmeden kaybolmak, içten bizi yok eden samimi olmayan benliðimiz sesini dinleyerek kaybolmak, iç dünyanýn bahçesinde yolculuða çýkmadan bahçesindeki çiçekleri koklamadan hissizler korosuna katýlarak içinde kaybolmak, benliðin peþinde koþmak, hayat insanlara sýrtýný dönerek her þeyi kaybetmenin peþinde koþmak, nedense insanoðluna hep cazip gelmiþtir.

   Ruhun içindeki güller kokan yolunu terk ederek, dikenlerle pisliklerle dolu kendini önemsemeyen hiç bir deðeri olmadýðýný bilen insanlarýn dalkavuklarýn peþinde koþmasý çok acý ve elem dolu ve insanlýk için utanç verici bir durum ve yaþantý. Kendi aydýnlýðýnda yürümeden, karanlýðý gösteren insanlarýn ardýnda yürüyerek hem yarýnlarýný hem de yarýnlarý karanlýða boðmaya koþmalarý ve yolun sonunda gerçeði görmeleri ve uçurumun dibine atýlmalarý bu gerçeði deðiþtirmemektedir. Yok oluþ... Var oluþ... Kör niyet ve körlük... Ýyi niyet ve gülümseyen yarýnlar... Nedense hep seçilen kör niyet ve karanlýk oluyor ve tarihi okumaktan aciz biz insanlar, hala o karanlýða koþmaktan zevk alýyor ve yok olmanýn ýstýrabýnda yok oluyoruz. Ýçimizdeki kuyulara düþerek az çekilen çile ile Yusuf misali imtihanla mýsýra sultan olmaktan vaaz geçerek köle olmayý seçiyoruz, az sabrýn koltuðunda oturmak yerine, zalim karanlýk gönüllü insanlarýn iþkence dolu koltuðuna gözümüzü kýrpmadan oturuyoruz!

   Önümüzde hayatýn mutluluk dolu þifreleri sabrýn içinde gizli iken, atýlan bir kaç adýmda o þifrelere kavuþmak yerine, sýrtýmýzý dönerek bir anlýk karanlýkta kalmaktan kaçarak bir ömür boyu karanlýða koþuyoruz. Aslýnda sabýrla, o karanlýðý döþek olarak üzerinde uyuma ile karanlýðý yok eden güneþ üzerimize doðacak ama biz o güneþte den korkarak, esaret altýnda neden niçin koþtuðunun cevabýný vermekten uzak, kör hisleri ile esir aldýðý vahþetle dolu karanlýða koþmaktan bir an olsun geri kalmýyoruz.

   Yüce Allah nur Kur'an da ve Nur Resulü ile bize bildirdiði Ýslam'a sarýlmadan onun yolunu izlemeden dik duruþu gerçekleþtirmediðimiz için hala sürünmekte, hala yaralara derman ve merhem olamamaktayýz. Cahillerin ihtiþamlý dünya hayatýna kapýlarak-Onlarýn cehennem hayatýný görmezden gelerek- onlarýn utancýnýn peþinde gitmesi dünya ve ahretimizi yok etmekten baþka bize hiç bir yararý olmayacaktýr. Bunu idrak edene kadar, hala kendimizi hislerimizi yarýnlarýmýz uzaktan yok olmaya devam edeceðiz. Rabbim uyanmayý bizler nasip etsin, Ýslam yolunda Ýslam'ýn istediklerini yaparak diriliþle dünya ve ahireti kazananlardan eylesin. Selam ve dua ile kardeþim.

Mehmet Aluç