Yaþam denen oyunun her sahnesi tutarsýz,

Biliniz ki senaryo, baþtan sona mantýksýz.

Biz mi yazdýk metnini, senaristi biz miyiz?

Yoksa çaresiz halde, durup seyreden miyiz?

Eðer oyuncu bizsek, rolleri daðýtan kim?

Neden seçimlerinde, böyle absürtlük hâkim?

Bir torpili olanýn, keyfi hayli yerinde,

Çünkü baþrol düþmekte, ona her seferinde.

Doðaçlamadan yoksun, replikler suflöründen,

Sýkýntýlý sahnede yardýmlar dublöründen.

Bizlerse hep figüran, yani rolümüz tali,

Ýsminin zikri deðmez, zavallý bir ahali.

Kader demeyin sakýn, bu mu adl-i Ýlahi,

Birileri bizleri, kandýrmakta vallahi!

O ki bizi yaratmýþ, akýl irade vermiþ,

Kitab-ý Kerim’inde; kullanmayaný yermiþ.

Zulüm hüküm sürerken, kalkýþmayýp isyana,

Þartlara teslim olmak, yakýþýr mý insana?