Dostlarýmýn aðzýndan dökülenler olmasý gerekenlerdi. Lakin yaþadýklarým deðil. Bu yüzden yaþamadýðým hiçbir tecrübeyi tavsiye olarak sunmadým dostlarýmýn önüne. Önünde sonunda anlayacaklar beni. Her þeyin bir vakti var.

Güvendiðim daðlara düþen çýðýn altýnda kaldým. Belki de sýrf bu yüzden bu çaðýn adamý deðilim!

Olmasýný ümit ettiðim her þey, tarihin geçmiþ sayfalarýnda kalmýþ. Hala mektup yazýp atýyorsam denize, uçak varken trenle gidiyorsam uzun yollara hepsi eski kafalýðýmdan.

Sana olan sevgimde eskide kaldý. Ýstemem yeni bir aþka yelken açmayý. Ben bu halimden memnunum. Seni sevdiðim için zerre piþmanlýk yok içimde. Ýstesen de terk edemeyeceksin beni.

Ýmkân ile inkâr varsa bir aþkta. Ondan hem korkmalý hem de kývanç duymalýyýz. Ýmkân verdikçe sevmeliyiz. Ýnkâr ettikçe yalancý çýkacaðýz. Ve sýrf bu yüzden aþk hiç bitmeyecek. Bitmeyen bir þeyin baþlangýcýnýn ne önemi var. Bitmiyor ya biz ona bakalým.

Dostlarýmýn dediklerini düþünüyorum. Aklýma Nasreddin Hocanýn fýkrasý düþüyor.

‘’ Ýki kiþi hocanýn huzuruna çýkar. Hoca önce davacýyý dinler ona ’’Haklýsýn’’ der. Davalý da durumu anlatýr. Hoca ona da ‘’Haklýsýn’’ der. Hocanýn karýsý þaþkýnlýðýný gizleyemez. Ve hocaya der ki ‘’Biri haklýysa diðeri haksýz olmalý öyle deðil mi diye ‘’ Hoca karýsýný da haklý bulur’’

Dostlarýmda haklý kafama her þeyi takmamalýyým. Lakin bende haklýyým. Haksýzlýða sessiz kalmamalýyým. Kýsacasý herkes haklý…