Dar geldi giydiðim bana bu yelek

Bu boþ gönlü doldurmadý aþk ile felek

Þimdi yediðim çok þükür kuru bir çökelek

Bu gönlümü dolduracak bir formül bulamadým

Ne kendime nede baþkasýna bir yar olamadým

Gönlüm sanki viran þehri nasýl inþa edeyim

Kendime söz söylemezken kime ben ne diyeyim

Gideceðim yer ayný olacak ben nereye gideyim

Bu gönlümü dolduracak bir formül bulamadým

Ne kendime nede baþkasýna bir yar olamadým

Dudaklarým kilitli sanki aþk dili ile konuþmaz

Sanki ben baþka bir dilde konuþurum kimse anlamaz

Anladým ki bu boþ Gönül’e kimse yar olmaz

Bu gönlümü dolduracak bir formül bulamadým

Ne kendime nede baþkasýna bir yar olamadým

Belki ben ben olamadým bu gidiyor zoruma

Bir seven takamadým bu kýrýk koluma

Arasam aþk diyarýnda bir seven çýkar mý yoluma

Bu gönlümü dolduracak bir formül bulamadým

Ne kendime nede baþkasýna bir yar olamadým

Kimse duysun istemem avazýmý

Kendim musallada kýldým sanki namazýmý

Nasýl söyleyeyim seven olmayýnca aþkýn kelamýný

Bu gönlümü dolduracak bir formül bulamadým

Ne kendime nede baþkasýna bir yar olamadým

Artýk kara taþ baðlarým bu baðrýma

Çýkan olmadý aþk ile çaðrýma

Artýk çýkýp oturayým karlar yaðan daðýma

Bu gönlümü dolduracak bir formül bulamadým

Ne kendime nede baþkasýna bir yar olamadým

Bu kalan ömründe yine bir seven bulamadýn

Akan aþk çeþmesinde bu gönlünü aþk ile doldurmadýn

Gönlümde açan çiçekleri koklayan çýkar diye soldurmadým

Bu gönlümü dolduracak bir formül bulamadým

Ne kendime nede baþkasýna bir yar olamadým

Kul Mehmet’im evet evet Yüce Rahman beni sýnadý

Bu gönlümde aþka yer var mý yok mu diye baktý aradý

Belki ben aþký yerleþtirmeden kendime bir sevgili aradým

Bu gönlümü dolduracak bir formül buldum artýk yaþadým

Þimdi kendimde baþkasýna bir yar olurum artýk

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-