Kader yazmışsa alnına gurbet
Az gıdıkla gülümsesin o
gurbet
Yakışır mı sana hayata
küsmek
O gurbetin elinde iç tatlı
bir şerbet
Bakışların az yere indir
nedir bu heybet
Davet eden yoksa gönlüne sen
çağır davet et
Kimseye muhtaç değilsin
haline şükret
Gurbette kimsesiz değilsin
az sabret
Az çalış çabala dilinde
olsun hitabet
Etrafındakileri sev dost ol
bu tam isabet
Gurbeti memleketin gibi
donat et hayret
Ha memleket ha gurbet
doyduğun yer
Gerçek memlekete kavuşursun
az sabır et
Kimseye muhtaç değilsin
haline şükret
Çok zordur muhannete muhtaç
olup yaşamak
Kaçmak zordur bırakmaz
yakanı tam bir musibet
Az sabırla gurbet biter
gelir selamet
Çağırırlarsa bırak gururu
sen icabet et
Hak alnına yazmışsa vardır
bir hikmet
Hikmeti anlayamazsın bir an
sen var sabır et
Kimseye muhtaç değilsin
haline şükret
Açılır bir kapı kapanır tüm
dertlerle gurbet
Kapıyı açıp kapatan hakka sen
her an şükret
Açmasaydı kapı hak kim
açardı az düşün akıl et
Başına yağan az düşün değil mi
Rahmet
Her şeyde bir hayır var
üzüntüne çek bir set
Hayattasın ve sağlıklısın et
buna hayret
Kimseye muhtaç değilsin
haline şükret
Boyun bükme kurumuş lale
gibi
Göğüsle bu yarışta
gülümseyerek sen ipi
Bak aleme insan herkesin var
başka bir tipi
Değişik yaratmış hak elbet
vardır de bir bildiği
İnsan bazen gördüm derken
göremez olmaz bir sevdiği
Helal kazanıp helal ne güzel
olur yediği
Kimseye muhtaç değilsin
haline şükret
Hayat yolunda bu zalim
gurbet bana kaldı deme ihale
Sakın ola deme düşürdü beni
halden hale
Hayat yokuşudur bu her etap
bir merhale
Kul Mehmet’im der Hak kulunu
düşürmez çaresiz hale
İmtihan dünyası sınavdayız
ne olur az gülümse edemezsin müdahale
Bu yola çıkarken ve şimdi
biterken el sallanır denilir hep güle güle
Kimseye muhtaç değilsin
haline şükret
Mehmet Aluç-Kul Mehmet-