KARANLIÐA IÞIK TUTAN ÖNDER

Mevsimlerden bir hazan. O gün güneþin doðuþu bile baþkaydý. Hüznün verdiði iç burukluðuyla doðuyordu. Ama bu doðuþ sanki bir yakarýþtý. Kuþlarýn bile o eþsiz musikilerinden bir eser yoktu. Saatler o boðucu ve sýkýntý veren seslerini arttýrmýþ her köþe bucaðý seslerini duyurmaya çalýþýyorlardý. Belki bir umut, umuduyla olabildiðince aðýr aðýr yol alýyordu.

Ve sokaklar…

Sokaklarda bir ses ve bir baðýrýþ:

Ey yüce atam!

Bizleri býrakýp ta nerelere gidiyorsun. Dünya manevrasýnda kalan biz Türk insaný sen olmadan tek diþi kalmýþ demir zýrhlý Avrupa milletine nasýl karþý koyacaðýz…

Bu acý inlemelerin hüznü ile bütün dolma bahçe, Ýstanbul, Türkiye inliyor ve sýzlýyordu. Hiç kimse onun öldüðünü kabullenemiyor buna hazmedemiyorlardý.

Ama gerçek þu ki her nefsin ölümü tattýðý gibi liderimizde bundan nasibini almýþtýu.ama yüzünde tatlý bir tebessüm ve geride kalanlara ;

‘’benim bu naciz vücudum bir gün mutlaka toprak olacaktýr, ama Türkiye cumhuriyeti ilelebet yaþayacaktýr’’

Sözünü tekrar ediyormuþ gibi bir simasý vardý ve oda böylece ölüme gülerek gidenlerdendi.

Atatürk sadece Türkiye’nin deðil bütün dünyanýn atasýydý. Dünya bu güne kadar onun gibi önderleri çok az barýndýrmýþtý.

Ulu önder Atatürk sonsuz bir hayat istememiþti. Þan þöhret para için kan kusmamýþ ve Avrupa milletini kendi çýkarý için dize getirmemiþti. Onu amacýma þuuru götürüyordu. Çünkü Türk kaný taþýyordu ve özgürlüðüne düþkündü. Baþka uluslarýn emri altýna yaþamazdý, azmetti ve baþardý. Bizlere en büyük eseri olan Türkiye Cumhuriyetini býraktý ve onu yaþatma görevini de biz gençlere vazfetmiþtir.

Yüce atamýz bedenen yanýmýzda olmaya bilir ama o sonsuza kadar kalplerimizde ki yerini koruyacaktýr. Ruhu þad olsun.

[email protected]