Ağlıyor musun şimdi bensiz

Bende çok ağlamıştım sensiz

Gülmüyor musun bensiz

Bende gülmüyordum sensiz

 

Çağrıma hiç kulak vermedin

Seni seviyorum demedin

Gitme dedim çektin gittin

Gittin de ikimizi de bitirdin

 

Üşüyor musun bensiz

Bende üşüyordum sensiz

Ayrılığa gelin mi gittin

Bende yalnızlığa damat olmuştum

 

Gittiğin günden beri dargınım baharlara

Seni benden alanlara

Dağlara taşlara küskünüm ağlamayanlara

Dipsiz kuyuların başında yaramı deşiyorum

 

Çok acıyor mu şimdi yüreğin

Benim yüreğimde acımıştı

Bensiz bir lokma boğazından geçmiyor mu?

Benimde boğazımda sensiz geçmiyordu

 

Yarın geliyorsun diye hep bekledim

Ayı güne yılları mevsimlere bağladım

Gece gündüz senin için ağladım

Gelmedin kendimi toprağa adadım

 

Bensiz yalnızlık şarkısı dinlenmiyor mu?

Bende dinleyememiştim sensiz

Bensiz bu dünya sana dar mı geliyor?

Bana da sensiz çok dar gelmişti

 

Tesellilerim döndü kış ayına

Gözyaşlarım döküldü demli çayıma

Senden sonra oturan olmadı yanıma

Sensiz çıkamadım gülen baharımın balkonuna

 

Seninle sevdama isim koyamadım

Sensiz bu şehirde duramadım

Senden benden geriye bir şey bırakmadım

Ar ettim senide kimseye soramadım

 

Eğdim başımı hiç kimsenin yüzüne bakamadım

Koluma sevdamdan başka bir şey takamadım

Oda çekti gitti artık hiç ağlayamadım

Anılardan kaçmaktan başka bir yolda bulamadım

 

Sordular neden gittin diye söz bulamadım

Yüzüme tükürdüler yerin dibinde yer bulamadım

Aslında sevgiye layık bir kul olamadım

Kendime kızdım sana söyleyecek söz bulamadım

 

Bıraktığım mirası kabul etmemişsin

Bende senin bıraktığını kabul etmemiştim

Viran bağda oturup bağdaş kurmamışsın

Ben sensiz çok oturup bağdaş kurmuştum

 

Gittiğinde hayatım düştü benimle boşluğa

Ayrılık nede gelmişti senin hoşuna

Ben sana bağırmıştım gitme diye çığlık çığlığa

Yaşattın beni şehir ’siz dağdan dağa boşuna

 

Uzatınca ellerin tutunacak dal mı bulamıyor

Gezdiğin o sokaklar şehirler huzurla mı dolmuyor

Gülümserken sahte yüzünle selamını mı almıyorlar

Kendi ellerinle kazandın sen aklın neredeydi

 

Şimdi ben isimsiz şehirlerde dağlardayım payımı aldım

Duydum yine ayrılmışsın o vefasızdan üzüldüm şaşırmadım

Kor bir alev düşmüştür gönlüne benim gibi alışırsın

Gece gündüz yakar söndürecek su bulamazsın anlarsın

 

Yanımdayken de şimdide bir tebessüm kadar uzaktın

Giderken içinde ne var ise sen boşalttın

Ben boşaltamadım şiştim kaldım tüm kapıları kapattım

Ağlayarak gelmene gerek yok ben tüm lambaları kararttım

 

Kul Mehmet’im derki eden ettiğini bulur

Açtığı yarayı yaşar sanmasın çaresi olur

Merhameti olmayan sanmasın merhamet ona dokunur

Gönül kırıldıktan sonra sanma yapan ustası çok olur

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-

 

 

 

( Gönül Kırıldıktan Sonra başlıklı yazı kul mehmet tarafından 6.04.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu