Ağlıyor
musun şimdi bensiz
Bende
çok ağlamıştım sensiz
Gülmüyor
musun bensiz
Bende
gülmüyordum sensiz
Çağrıma
hiç kulak vermedin
Seni
seviyorum demedin
Gitme
dedim çektin gittin
Gittin
de ikimizi de bitirdin
Üşüyor
musun bensiz
Bende
üşüyordum sensiz
Ayrılığa
gelin mi gittin
Bende
yalnızlığa damat olmuştum
Gittiğin
günden beri dargınım baharlara
Seni
benden alanlara
Dağlara
taşlara küskünüm ağlamayanlara
Dipsiz
kuyuların başında yaramı deşiyorum
Çok
acıyor mu şimdi yüreğin
Benim
yüreğimde acımıştı
Bensiz
bir lokma boğazından geçmiyor mu?
Benimde
boğazımda sensiz geçmiyordu
Yarın
geliyorsun diye hep bekledim
Ayı
güne yılları mevsimlere bağladım
Gece
gündüz senin için ağladım
Gelmedin
kendimi toprağa adadım
Bensiz
yalnızlık şarkısı dinlenmiyor mu?
Bende
dinleyememiştim sensiz
Bensiz
bu dünya sana dar mı geliyor?
Bana
da sensiz çok dar gelmişti
Tesellilerim
döndü kış ayına
Gözyaşlarım
döküldü demli çayıma
Senden
sonra oturan olmadı yanıma
Sensiz
çıkamadım gülen baharımın balkonuna
Seninle
sevdama isim koyamadım
Sensiz
bu şehirde duramadım
Senden
benden geriye bir şey bırakmadım
Ar
ettim senide kimseye soramadım
Eğdim
başımı hiç kimsenin yüzüne bakamadım
Koluma
sevdamdan başka bir şey takamadım
Oda
çekti gitti artık hiç ağlayamadım
Anılardan
kaçmaktan başka bir yolda bulamadım
Sordular
neden gittin diye söz bulamadım
Yüzüme
tükürdüler yerin dibinde yer bulamadım
Aslında
sevgiye layık bir kul olamadım
Kendime
kızdım sana söyleyecek söz bulamadım
Bıraktığım
mirası kabul etmemişsin
Bende
senin bıraktığını kabul etmemiştim
Viran
bağda oturup bağdaş kurmamışsın
Ben
sensiz çok oturup bağdaş kurmuştum
Gittiğinde
hayatım düştü benimle boşluğa
Ayrılık
nede gelmişti senin hoşuna
Ben
sana bağırmıştım gitme diye çığlık çığlığa
Yaşattın
beni şehir ’siz dağdan dağa boşuna
Uzatınca
ellerin tutunacak dal mı bulamıyor
Gezdiğin
o sokaklar şehirler huzurla mı dolmuyor
Gülümserken
sahte yüzünle selamını mı almıyorlar
Kendi
ellerinle kazandın sen aklın neredeydi
Şimdi
ben isimsiz şehirlerde dağlardayım payımı aldım
Duydum
yine ayrılmışsın o vefasızdan üzüldüm şaşırmadım
Kor
bir alev düşmüştür gönlüne benim gibi alışırsın
Gece
gündüz yakar söndürecek su bulamazsın anlarsın
Yanımdayken
de şimdide bir tebessüm kadar uzaktın
Giderken
içinde ne var ise sen boşalttın
Ben
boşaltamadım şiştim kaldım tüm kapıları kapattım
Ağlayarak
gelmene gerek yok ben tüm lambaları kararttım
Kul
Mehmet’im derki eden ettiğini bulur
Açtığı
yarayı yaşar sanmasın çaresi olur
Merhameti
olmayan sanmasın merhamet ona dokunur
Gönül
kırıldıktan sonra sanma yapan ustası çok olur
Mehmet Aluç-Kul Mehmet-