Dilimizde yaþantýmýzla uyumlu akýcý olmayan rollerin sözleri ile hissediþ ve uyanýþý taþýmayan sözlerle bize ait olmayan rolleri oynamanýn peþinde, yýkýlmak için hala koþmanýn derdindeyiz. Yumuþacýk dokunuþlardan uzak gönüllere hitap etmeyen hecelerden uzak sözlerin fýrtýnasýný estirerek, hala biz kazanalým derdindeyiz. Sorgulamadan neden uzak diyarlara kaçarak, kendimizi kendimiz olarak yaþamaktan utanýyoruz veya buna layýk görmüyoruz? Zafer ve baþarýyý bir kiþi kazanýr herkes bunu yaþar birliktelikle beraberlik içinde. Elimizde dünya denilen asa ile dünyada gezinirken önümüzde oynayacaðýmýz rol hayatýmýza yazýlmýþ iken farkýnda mýyýz bilmem ama biz hala baþkalarýnýn rollerini çalarak, oynamanýn peþindeyiz. Mesela zafer ve baþarýyý hep biz kazanalým istiyoruz! Sanki Âlemlerin Rabbi Yüce Allah, bizden neden zaferi kazanmadýnýz diye soracakmýþ telaþýnda, hayatýmýzýn rolümüzü oynamak yerine, baþka rolleri çalarak oynarken vasat bir performans ile baþarýsýzlýðý yaþamaný hezimetinden kurtulamýyoruz. Acaba hiç düþündük mü baþarý ve zafer yolunda hep birlikte yürürken, zafer ve baþarýya giden bu yolda yürüyenlerle yola çýkanlardan olsak, yolda yürüyenlere bir sýðýnak liman olsak, yol olsak düþeceði zaman uzanacaðý bir el olsak, yaðmur yaðarken altýnda duracaðý bir durak olsak, yeis’e düþtüðünde onu motive eden olsak…

    Zafer ve baþarýya ulaþtýðýnda hep birlikte kazanmýþ olsak, en güzeli bu deðil midir? Neden rolümüzün bu olacaðýný bile bile, baþkalarýnýn rollerini çalarak oynamaya devam ediyoruz? Belki gerçek rolümüz budur, zafer baþarý için yola çýkmak bizim görevimizdir, baþkalarýnýn zaferi kazanmasý için yardýmcý olmak el ele göðüs göðse yürüyerek varmak asil görevimiz ise, neden baþkalarýnýn rollerini çalarak oynamanýn peþindeyiz bunu anlamak pek mümkün deðil! Neyi almanýn peþindeyiz bizim olmayanýn mý? Bizim olmayan neden bizim olsun? Bize uyar mý acaba? Neyi almalýyýz veya ne olmalýyýz? Hiç düþündük mü acaba? Rollerimiz haykýrýrken bu senin gerçek rolün deðil diye haykýrýrken, biz hala yanlýþ rollerin peþinde, zaferi baþarýyý biz kazanalým, bizim adýmýz zaferle beraber anýlsýn demenin peþinde ömrümüzü heba etmekle meþgulüz? Gözlerimizde kendimize ait olmayan bakýþlarýn anlamsýzlýðý ile hala etrafýmýza bakarken, bom boþ bakarak bir þeyler anlamadan bakýyoruz! Neden bize ait olan rollerimizin suflelerini duymamaz’lýkdan geliyoruz? Duyalým kulaðýmýza söylenilen rollerimizin sözlerini!

    Acaba gerçek rolünün sesini duyan var mýdýr, yoksa hepimiz mi duymamaz’lýktan geliyoruz o nedenle mi hep kaos ve yýkýmlarý yaþýyoruz? Yüreðimizin derinliklerinde bizi biz yapan, yardýmcý olmaktan baþka bir rolümüz olmayan bu zafer ve baþarý yolunda içimizden birisinin zafer ve baþarýyý yakalamasýna yardýmcý olmamýzý isteyen rolümüzü neden hissederek oynamýyoruz? En acýmasýzlýkla zaferi kazanacak olaný neden uzak diyarlarýn karanlýðýnda terk ederek, tek baþýna yola çýkýyoruz ki? O zaferi belki biz kazanmayacaðýz, uzak diyarlarda karanlýklarda býrakacaðýmýz o insan kazanacak bizim yardýmýmýzla ve hep birlikte kazanmýþ olacaðýz, buda en güzeli deðil midir acaba? Ne dersiniz sizlerde bu konuda acaba? Selam ve dua ile kardeþlerim.

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-