Hünkâr bildiðim edimler kadar patavatsýz.

Tuz ruhu gölgelerde yýkadýklarý mahrem kaygýlarýn uzantýsý ile verdikleri selada, adýmý haykýrmalarýndan az evvel.

Konduramadýðým rahvan bir teselli belli ki katran karasý bir savsaklýkla cebelleþtiðim nazenin bir ruhun içine saklandýðý bedenim.

Suskun mizaçlarý özledim belli ki ama asla gýybet yüklü bir zafiyet ile sorguladýklar ben olamam ki olmamalýyým da yoksa olmamalý mýydým?

Asýlý ne kadar soru varsa havada bir o kadar kaygý yüklü ikilemlerin maðdur ve maðrur sakýncalarý ile boyuyorum, hayata nifak sokan haykýrýþlar iken her ne kadar uzaðýnda kalsam da eninde sonunda bariz bir nokta atýþýyla hedef tahtasý olmanýn kerameti kadar doðurgan bir üzünç ile boydan boya ýslandýðým. Yoksa iteklendiðim mi demeliydim?

Kim miyim ben?

Ya siz kimsiniz, dememi asla beklemeyin.

Belli ki; iç sesin dýþla muhatap olmasý ile geliþen bir kaygý hem belli mi olur; an gelir, sýradanlýðýn foyasý çýkar da sýra dýþý bir mizaç attýðý çalým ile izbelerden çýkar ortalýða.

Ortak olduðumuz az duygu da yok hani. Kâh dýþ sesin taarruzuna yenik düþtüðüm kâh elemi ellerimle boðmaya kalkýp ters yüz edildiðim.

Ýlintisiz cümleler seðirttikçe makbul bildiðim bir rehavetin güdümü ile uyumaya mahkûm kýlýndýðým bir ömrün serkeþ týnýsýnda, asýlsýz bir önsezi ile yaftalanan benliðime nükseden en derin ve yüksek ökçeli bilinmezliðin indinde anbean gölgelerin oynaþtýðý o cami avlusuna rehin verdiðim benliðime eþlik eden dualar.

Ölgün bir günden yadigâr.

Ölümlü bir dünyanýn arka bahçesinde sobelendiðim.

Önsözü olmaya aday bir cümleyim belki de nazarýnda matbaadan çýkmýþ bir kitabýn o eþsiz kokusuna eþlik ettiðim.

Önden arkaya sýraladýðým domino taþlarýnýn esrarý mý yoksa yoldan çýkmýþlýðýn numunesi iken kalabalýk cehennem denen mecra?

Hanidir ýskaladýðým mý demeliyim de ýskalandýðýmýn farkýndalýðýna henüz nail olmuþken, sýradan ve vasat bir çatlaktan sýzan o zehirli gaz ile öldürdüðüm, bozguna uðramýþ ve rahmet yüklü imlerde esir düþmüþ bir gözyaþýna raðbet edipte sona ramak kala, neyin derdi ise iþtigal ettiði onca insanýn ve gömülü hezeyanlara kurban verdiðim çocuk neþem kadar da doðurgan ve buyurgan bir edim mi çatýk kaþlý bir maðlubiyetle, pes etmem beklenirken?

Dikeni bol bir rahmet aslýnda varlýk addedilen ama canýmýzýn yanmasýndan kaçýp, biteviye uzaklaþtýðýmýz tüm gerçekler.

Sorun addedilen bir çözüm kadar da odaklanma ihtimalimizin olmadýðý.

Öncesi olmayan bir ölümün milat eylediði selanýn yüzü hürmetine, yoldan çýkmýþlýðýn tantanasý ve yüz görümü imgelerin doðurgan ve buyurgan edalarý.

Sürç-ü lisan edilesi bir kalabalýk kadar da efkârý ile diz çökmüþ rahmet yüklü beyanlarda, boþ vermiþliðin girdabýnda kaybolmaya ant içmiþ kim ise: Düþkün olsa da hayata bir düþ olsa da hatta düþmeye gör sen, deyip bir tekme daha atmanýn rehaveti ile çýtkýrýldým bir mizacýn edilgen gölgesine yenik düþmek kadar eþ deðer bir nizamsa.

Uzun uzadýya irdelemek belki de tek maharet addedilen hele ki peþin hükümlü edimlerde tamamen azat etmek insanlýktan belki de toz konduramadýðýmýz benliðimizden yola çýkýp, yoldan çýkmakla suçladýðýmýz bir maðduriyete denk düþmüþken ansýzýn.

Gönülsüz bir cümle olsa da, görüþmek üzere sonlandýrdýðýmýz bir sohbet hatta yetmedi gölgelediðimiz en mahrem duygu.

Ýzafi, sanýrým istifli hükümler belki de göreceliðinin ardýna sýðýnýp hak etmediðimiz bir üsturupla mimlendiðimiz ya da sonlandýrmaya kýyamadýðýmýz eþsiz bir ziyafetin izdüþümü ruhlarýmýzýn dermaný o teselli kadar da ýlýk bir rüzgâr babýnda sükût bellediðimiz.