Temkinli bir aþkýn mabet kýldýðý en istikrarsýz yalnýzlýk;

Ötelenmiþ vicdanlardan damýttýðým o sýzýntý kadar

Beyhudeyim ve nasýl da esaretinde,

Kör kuyularýn pervazýnda en asil sýradanlýk ki

Miðfer kýldýðým gözyaþýndan arda kalan;

Nirengi noktasý gönlün þu bilinmezlikteki

Çýrpýnýþý…

Bir gölgeden mi ibaretim yoksa ya da

Bir kýrlangýcýn kanatlarýnda erdiðim hidayetken

Yoksunluk addedilen o elemden mütevellit

Bir iç çekiþ, bir serzeniþ

Ve ardýndan rahmet dilediðim o vazgeçiþ.

Kýrýk, nazenin belki de unutulmuþ;

Belirsiz, sýra dýþý ne çok terk ediliþ.

Okuduðum surelerde asýlý kaldýðým,

Pervasýzca azarlandýðým,

Boþ bir çerçeveden akan onca hatýrat

Yine yüreðin tekerinde kaybolmuþluðum.

Nüktedan bir yoksunluk benimki;

Varlýðýmýn tecellisi ikna olduðum en derin vazgeçiþ.

Bir hezeyandan kanatan dünlerin anýsýna

Ödünç aldýðým tüm pervasýzlýðý soluklandýðým

Ýbresi yoktan yana bir varlýk

Tümden gelen bir coþku kadar duraðan bir ömrün

En aykýrý ihbarý yine yarýnlara dokunan.

Bir tebessüm belli ki büyüsü ömrün

Ki anlýk bir sarkaçta yetim düþen ölü imgelerin

Batýlýnda saklý tuttuðum tek bir katresini bile

Deðiþmezken ölü bir öfkeye.

Kýrdým rotasýný zalimce

Ama kýramadým hiçbir zinciri eklediðim bir bir

Gýyabýnda kâfir ne çok gözyaþý.

Bir edimden ibaret þu sillesi yad ettiðim dünlerin

Ki en kýdemli yolculuk kadar isyaný yüklendiðim

Bilinmezin niyazýnda saklý tuttuðum adým

Ve adýmladýðým gönül yorgunu o büyülü aþktan

Rehin aldýðým kýrýk bir hüzün kadar ömrü yiyip bitiren.

Bil mukabil ey kader,

Ne de olsa en sefil týnýsýyým

Þu yoldan çýkmýþlýðýn patavatsýzlýðýnda

Aykýrý bir düþ kadar düþkün olduðum pervazýnda

Aþkýn, aþka âþýk bir faninin yüzü suyu hürmetine.