Otaðý kurduðum kelimelerin tezahürü kadar

Yeknesak bir teselliden muzdarip bir kelamken

Çýktýðým yolda dokunduðum her gölge:

Dirayetsizliðinden vakur bir sancýya denk düþen

Ýmlerin yorgunluðu fazlasýyla telaþ yüklü,

Kýrçýlý bahtýn en nazenin, hýrpani yoldaþ.

Öðüttüm üzünçleri:

Muhtemel cümlelerle ki temkinliydi her biri

Ve peþkeþ çektim acýlara

Saðalttýðým hangi imge ise,

Saldým gökyüzüne;

Meleklerin kanadýna serdim mutluluk kadar

Kutsal bildiðim her hutbeyi

Ve serpildi aþk baþaklarý,

Tehir ettiðim o tek kelimeyi

Boca ettim bilinmezliðe.

Tüm hýrpani gölgelerle el sýkýþtý aþk Tanrýsý,

Kýrýk dökük mabedi, gönülsüz yorgunluðum

Kadar serkeþ olmasa da,

Soyunu sopunu imlerin mimledim

Telaffuz ettiðim isminle yâd ettiðim dünleri

Ve mihrak bildiðim nefretten türeyen ne ise,

Uzaðýnda seyrettim o iflah olmaz çocuk düþlerim

Kadar kýrýlgan bir rotada tepe taklak olduðum,

Metazori bir ýssýzlýðýn gizilinde

Ve denk düþtüðüm o nöbet ki,

Ýkrar bildiðim her tümceyi

Yeniden koyulttu devran.

Açmazý belli ki ömrün,

Týnýsý o boðuk sesinde nefret kusan

Sakýncalý bir edimde konuþlanmaksa

En sýð kýyýya,

Hani olur da, kayýp giderim

Bir yýldýzýn tok gülüþünde.

Öyle ya, pervazýndayým gök kubbenin;

Gönülden ettiðim her niyazda

Saklý tuttuðum adýndan da öte,

Sevi dili iken mengenesi þu çýkmazlarýn

Bitimindeki açýk rahlede,

Gönül gözümden akan onca yaþa karýþan

Yasa bildiðim yassýz geçmez her güne

Ettiðim sitemde saklý iken adýn dilimde.

Yeknesak o tümleyen varlýðýnýn

Yalýn ayak yalnýzlýðý denk düþtüðüm,

Mihrabý her yâd ediþimde için için

Kanayan bir aþkýn mabedi ki,

Özlemin izafi dengi yine hep ayný:

Kâh sabaha eremediðim

Kâh saf tutup gönlün mabedinde,

Per periþan tuttuðum çetelesi

Kayýp giden onca yolsuz ve mahrem düþ,

Üþümelerle teselli bulup ölümün soðuk kollarýna

Yar ettiðim bilinmezin coþkusu kadar

Akla zarar onca nöbet:

Ýfratý belli ki tenzih ettiðim yorgun benliðimin

Her safhasýnda rükûsu yine en derinde.