Senetsiz hükümleriydi yýlgýn göðün telaþýna

Yenik düþen isyaný beþerin.

Nifak koþan kartal bakýþlarýydý

Hükümranlýðýnda sevdaya tüy dikmiþ sefilin.

Karaçalýydý hüzün,

Belki de emsalsizdi temsil ettiði yüreðin.

Ve kardelenler açtý Þubat’ýn kýraðý çalan

Soðuðuna aldýrmadan.

Ellerim kanadý;

Siluetlerde nazenin bir incinmiþlik…

Karaydý beyazýn saflýðýna düþman,

Yetimdi her çaldýðýn cümlede

Yüreðe saldýðýn isyan.

Kýrdý, kýraðýndý;

Buzdu ve kýrsalý ömrün en derin hezeyan.

Çatýk kaþlý neferleri bir bir dizildi sýraya,

Sükûtu yâd etti kanatsýz melekler.

Hicraný ektim gün bitimi sakilce

Göremedim nicesini, bilemedim de;

Ne çoktu oysa tüyü bitmemiþ yetim.

Ýndinde yüreðin pür-telaþ bir menkýbe;

Hani adýný gizlediðin her satýrda bilediðin yüreði

Ve gök gözlü o nazenin kadýn

Ellerim ellerinde,

Kaybolmak bilmeyen, solacakmýþçasýna gün,

Solumda biten en derin sýzý.

Saðdýcým hangi imgeyse boynu bükük,

Sona erecek sandým ansýzýn yazdýðým her satýr.

Gündü ölgün,

Bendim yorgun

Ve debdebeli hayatlar hüküm sürdü günbegün.

Kovuþturduðum her sancýya bürünen yüzüm

Soldukça soldu çýkmadan sabahýn döngüsü.

Yoksa sabaha çýkmayan bir ümit miydi de soldu

Nail olamadýðým her ne ise

Benliðin sarkacýndaki özlemi?

Gün seyreldi madem

Ve güneþi hor gördü kara gece,

Silik bir rota mýydý da iz sürdüðüm,

Bilinmedik bir istikamette ýslýðýný çaldý

Yazýlmayan son ferman?

Devinen muafiyeti yüreðin,

Serzeniþi bitimsiz ve rükû eden her gölgede

Yine de yeniden, diyebilmenin azametiyle…