Nur Nebi âlemi doldurdu İslam nuruyla
Yaş yanarken az daha yanıyordu kuruyla
Gönlündeki merhametin nurdan nuruyla
Nuruna karışıp imanla peşinden gidenleriz
Âlemlere Rahmet nuruyla merhametiyle geldi
Onu görenler nuruyla merhametiyle güldü
Zalimlerin saltanatı yıkıldı hepsi geberdi öldü
Merhametinin nuruna karışarak peşinden gülenleriz
Yarattı Rahman onun nuru için arşı alayı insanı
Gördün mü hiç peşinden gidip de perişan kalanı
O İslam nuruyla iman nuruyla söylemezdi yalanı
İslam iman nuruna karışarak onu sevenlerdeniz
Nur Kur’an’ı indirdi gönüllere yirmi üç yılda
Anlaşılsın sindirilsin istedi gönüllerde kalsın akılda
Nur Nebi çok severdi insanları inanın kendi canında
Nur Kur’an Nur Sünnete karışarak peşinden gidenleriz
Seherde dinleyin adını Rahmanı anar cümle kuşlar
Sabah namazını kılmak için kalkar müminler secdede başlar
Cümle insanlık dert içinde akar gözlerde yaşlar
Gönüllere İslam’ı imanı katarak nur Nebiye koşanlardayız
Tövbe kapısına koşan kul günahını var af ettir
Bu dünyada yalan dolanı nefreti sen imanınla bitir
İman etmeyen kula imanla git merhametle var gönlüne gir
Tövbe kapısında günahını terk ederek Nur Nebiye ulaşanlardayız
Kul Vakit gelince ecelle göç yolculuğu başlar
Hazırlığın yoksa yol için yıkılır üzerine kayalar taşlar
Hazırlığın varsa ne mutlu seni taşır mezarına kuşlar
Hazırlıkla iman merhametle Nur Resule yarışanlardayız
Kul Mehmet’im sen Rahmanı Nur Nebiyi zikir et gönülden
İyilik yap derdi olanın yarasın sar sende gelirse elinden
Salih amel merhametle ol ahirette buluşalım cennete
İnsanlık derdine imanı gönlümüzü kattık Nur Nebiye varanlardayız
Mehmet Aluç-Kul Mehmet