Beni Beni
Canımın cananı eğme yüzün yere
Kaldır başını gör seni seven beni
Aç gül sineni sar beni bir kere
Aç gül gönlün kapısı al içeriye yar beni beni
Aç gönül kapını ben içerde kalayım
Gönül sarayında seven âşık olayım
Aç yüzündeki peçeni nur yüzüne bakayım
Aç gül gönlün kapısı al içeriye yar beni beni
Ne olur ellerini koynuna garip gibi bağlama
Bir sevenin aşığın yokmuş gibi ağlama
Al beni koynuna yeter yüreğimi dağlama
Aç gül gönlün kapısı al içeriye yar beni beni
Sen ne dersen bu gönlümde kabulüm
Saçlarını sar gönlüme büklüm büklüm
Sensizlik zaten bana bu dünyada ölüm
Aç gül gönlün kapısı al içeriye yar beni beni
Sensiz gönlümde açan güllerden sümbülüm
Sen gönlümde solmayan biricik can gülüm
Gel birlikte hakka dönsün yönsüz yönümüz gülüm
Aç gül gönlün kapısı al içeriye yar beni beni
Sar zülfünü gönlüme gönlümü düzelt
Aşkın gönül bağında gezdir beni az özlet
Uzak kalsın bizden yürek yakan uzlet
Aç gül gönlün kapısı al içeriye yar beni beni
Kul Mehmet’im seni her gün düşlerimde düşledim
Yolların gece gündüz usanmadım hep gözledim
Karşıda seni görünce işte geliyor sevdiceğim dedim
Açıp gönül kapını içeriye aldın sardın sen beni beni
Mehmet Aluç © Kul Mehmet
Uzlet: Toplum yaşayışından kaçıp tek başına yaşama