Titrek izlekleri var olmazýn oluru üç beþ cümle iken cihana deðiþmediðim ve körelen umutlar kadar da kaygan bir zeminde satýlmýþ sýfatlarý tüm o nüansýna kýrýk çanaðýn tef tutan.

Adamlarýn sancýlarý var oysaki doðmaz sanýrlar düþleri.

Kadýnlar ise iflah olmaz bir yorgunluðu gölgeleyen þiddetli kovuþturmalarla fink atmakta mutluluðun pergel bellediði o hezeyana yenik düþmüþken.

Birbirini sevmeyen adamlar ve kadýnlar.

Sevginin meyvesi olmaya ant içmiþ sübyanlar.

Týnýsý fazlasýyla deðiþken o çatal sesleri devrik mizaçlar iken ayan beyan satýlmýþ bir þarkýyý bellemiþ iken mihenk taþý oysaki taþ yerinde aðarýr, dediklerine þapka çýkartan evrenin huzmesi ve saf kan yalnýzlýðý mecazi aþklarýn…

Görücüye çýkan ne çok cümle.

Söz kestiðim ne çok þiir.

Edim bildiðim bir kanatta yol almak ise pervasýz yarýnlara hibe ettiðim ne çok düþ/üþ.

Kýrýk zincirleri ve paslý pedallarý ile özgürlüðe kanat açtýðým kýrýk bisikletim.

Saf kan yalýn ruhum.

Baþ göz ettiðim doðmamýþ çocuklar ve evrenin istikrarýna atýfta bulunan nice münafýk ki aldatýlmýþlýðýn çetelesini tutmaktan yorgun düþmüþ olsa da þeytan iz süren meleklerden kesmemiþken umudu Tanrý.

Düþüngeç simsarlarý.

Aþk pazarý o yalýtýlmýþlýðý ile nöbet tutan aþk bekçileri ve aþka dair bir özlem yine beþerin telaþýnda nükseden hüzünlü bir þarký…

Ýsyanlarý saymýyor/um bile: Öncesizliðin yoksunluðunu giymek olsa da tek coþkusu beynamaz gölgelerin, indinde saklý onca nidayý da savuruyor gök kubbe ve ýslaklýðý rahmet bilmenin verdiði huzur ile kanatlanýyor günce yüklü ikbaline sýðdýrdýðý maziyi de yâd etmenin verdiði haz ile döküldükçe dökülüyor yapraklarý boynu bükük aðaçlarýn.

Çalýntý aþk kimisinin.

Kadehler dolup boþalýyor.

Ruhlar zaten delik.

Ve irdeledikçe aþk’ý insanoðlu iþin içinden çýkamadýðý o hezeyanda katlanýyor benlik ve yürek.

Sýradan olmamalý oysa adýna aþk dediðin.

Pespaye bir gölgede rehin verdiðin cümleler ise kaderini ören ve piþkin bir silah ise beyan edilmemiþ her sözcük yüreði delen, tüm insanlýk tehdit altýnda.

Göreceli bir saðanak belki de tutulasý hele ki hazana atýfta bulunan gýybet kuþlarý iken rötar yapan.

Bir tehdit belki de bir imge ve sýrdaþ bir yalnýzlýða tünemiþken yürek hem de saðalttýðý ile yetinmeyip acýyý yutkunmaya doyamazken titrek yürek.

Sefil bir im’in terk edilmiþliði ve kayýtsýzlýðý boca etmekle eþ deðer yine sancýlanýrken gece.

Soyut cümlelerin damarlarýnda dolaþýyorum.

Aklý evvel imlerin tezahüratýnda sancýlandýðým doðumlarýn minvalinde kýrýk belki de sýra dýþý bir günden arda kalan.

Edimlerin silik izleklerine sýðýndýðým yetmezmiþ gibi mecburi istikametlerin de en kýdemli yolcusuyum.

Sarmalýnda iklimlerin ve sarýp sarmalamak kadar da akýlsýz bir imin tehdidine aldanýp koyduðum kaçýncý nokta.

Sýradan hayatlarýn sýra dýþý hikâyeleri kadar da aklýn almadýðý ve bir bir irdelerken kaderin telaffuz ettiði onca acýdan da nasiplenip.

Bir kereden ne mi çýkar, demek asla da akýl karý olmamalý.

Dünden kalma olmalýyým ama midem de boþ ruhum da o denli sýrnaþýk bir tekerlemenin muzipliðinde demlendikçe günbegün.

Yeni yetme bir düþ olmasýný dilediðim ama kemale eren gerçekler demektense boþluðun girdap bellediði tevafukun da yardýmýyla yükümü taþýmaya dair her densiz günde eklenmesini arz ettiðim ki beyanatsýz olsam da buyur edilmediðim ne çok sofra.

Mükellef bir sistem ve eklediðimden ziyade sýnýr dýþý edildiðim belli ki ihlal edilesi bir duygu kadar da karmaþýk zihnin akýl oyunlarý.

Tik tak.

Tek bir ritim…

Týp týp týp.

Bozuk düzenin gözyaþlarý.

Týk týk týk…

Merhaba: Ben hüzün, evde misin?

Belki de belirsizlik iken hüküm giyen hangi saðanaðý yok saymak olasý ölesiye severken hayatý. Ýkilem yüklü bir sevda: Ölümüne sevmek ama vazgeçmemek yaþamaktan…