Online Üye
Online Ziyaretçi
Sormayın
Bende alışıyorum sen gibi bak
hasrete
Beni de sen kendine benzettin bu
gidişle
Ağlasam halime ben faydasız
biliyorum
Tekrar kendime bilmem gelir miyim
sormayın
Hasrete alışsam da o yârden ayırmayın
Kendimle ben barışsam can yârim
bana küskün
Ben düzgün yürüsem de yollarım
değil düzgün
Üzgün yaşarım bende yârim hiç değil
üzgün
Tekrar kendime bilmem gelir miyim
sormayın
Hasrete alışsam da o yârden
ayırmayın
Bakıyorum yüzünde telaşlar
yalanlar var
Gülmeyi bak unutmuş dünyamı eder
yar dar
Yanarım ben kor alev onda yok bir
parça har
Tekrar kendime bilmem gelir miyim
sormayın
Hasrete alışsam da o yârden ayırmayın
Seven insanda aşkta kaybedermiş
inandım
İnanmak hasret değil mani neden
ben yandım
Gece gündüz kapıda dışarlarda ben
yattım
Tekrar kendime bilmem gelir miyim
sormayın
Hasrete alışsam da o yârden ayırmayın
Bende mi kaderde mi suç o yârde mi
bilmem
Nazlı yârin bana hiç güldüğünü ben
görmem
Kaderde yok suç bende vefasızı ben
sevdim
Tekrar kendime bilmem gelir miyim
sormayın
Hasrete alışsam da o yârden ayırmayın
Kul Mehmet’im kıyamet kopmadan ben
kavuşsam
Bu dünya hayatında ben kollarımla
sarsam
Bir an gülse o yar ben karşısında ben
donsam
Tekrar kendime bilmem gelir miyim
sormayın
Hasrete alışsam da o yârden ayırmayın
Mehmet Aluç-Kul Mehmet