Gök gürültüsüne uyandým sair bir gecenin sanrýsýnda töhmetlere attýðým demirin hangi paslý yas’ý ise demir almaktý mecazýn ufkunda seyrine daldýðým o huzme.

Rakýmsýz gölgeler miydi de muhatabým acýlarýn kýraðý çalan sabrýna denk gelmiþtim. Bir bukle, dedim belki de hüzne delalet kâfir bir sancýydý anlamsýzlýðýn gölgeli nüansý.

Bir katre de olsa yol almalýydým oysaki geri geri giden ayaklarýmdan gayrisi yalandý.

Yalanlarla bezeli ey gök kubbe.

Ey ebedi istirahatým.

Meyleden tahakküm belki de mütereddit bir kanca yoksa aklýn haznesine yýðdýðým bulutlar mýydý görmezden geldiðim?

Kandýrýldýðým tek gerçekti ve kanayan isli detaylar yine med-cezirin raksýna müdahil iken tepinen iç sesim.

Yorgun ama bihaber eþraf üstelik yeknesak boyutsuzluðumun külfetini asmýþken o kayýp yýldýza…

Ben gibi sayacý atmýþ.

Ben gibi saðduyusuna sýðýnan.

Ben gibi kýblede baþ baþa iken Mevla’mdan dilediðim son bir dua.

K/ayýplarýn hacmi yoksa rugan ve kaygan bir mülkiyet miydi aþkýn sihri?

Kerelerce kaos yaþamak ama her nasýlsa kapýlmak sükutun demli terk ediþine hatta ifþa edilesi bir curcuna idi yoksunluðun dokunaklý gýybeti belki bir gölgeye atfettiðim belki de yorganýn altýnda yok olmayý bekleyen o küçük çilli kýz çocuðu.

Ebegümecilerle buðusunu içime çektiðim, ecinnilerle korkutulduðum, karabasanlarýn istiþaresi yine bölünen uykumu rehin vermiþken meleklere ve karþýlýðýnda saçlarýmý ören pamuk annem.

Bitap.

Bihaber.

Bilmukabil deyip çekildiðim köþem ve tüm yasý damýtan þu beyaz dünyam hani olur da meþk eden bir safsatada denk düþerim de yakasýndan düþerim kaderin ki anlamsýzlýðýn yakamdan düþme umudumu ebediyen yitirdiðim…

Bozguna uðramanýn yansýmasý zahir…

Akýlsýz bir paranoya zulmü ki; zalimden ötesini aklamak kadar da akla zarar.

Zulüm addedilen… Israrlý bir iç çekiþ, bir hegemonya yine damýtýlan hüznün berrak yansýmasý ki doðurgan bir küreyi eline almýþken medyum saf kan bir yalnýzlýk yine hüküm süren.

Çatýk kaþlý isyanlardan süzülen bir rabýta mý yoksa rakýmsýz bir yüz ölçümünde devingen bir maliyetle inlemesi ölümlü seyrinin yine bir faniden sýzan belki de sýzmýþ bir köþede içtiði avuç avuç yalnýzlýkla zehirlenip boyutsuzluðunun þeceresinde kaygan bir zeminde rahmet bildiði isyan yüklü tefrikasýnda zuhur ederken nice niyazý…

Bedel ödemek ki israf edilesi.

Yanýtý olmayan ne çok soru ki tedavülden kalkmýþ bir lehçe adeta yaþanan can pazarý hatta can simidi mahiyetinde yüreði ardýna kadar açýp içeri buyur ettiðimiz ne çok yalan sevda…

Menkýbesi mi duyulmaz oldu sanrýlarý mý aðýr geldi evrene?

Kýyama durmak hem de ani bir refleksle mahir bir çalýmla geri geri adýmladýðýmýz þafaðý yine tüm yanýlgýlarýn: Biraz ondan biraz bundan derleyip toparladýðýmýz; sancaðýnda hüznün kana bulanan þanlý bir yas belli ki tutarsýzlýk iken tavan yapan…

Kim sever kim sevmez, demelere eþlik eden zavallý papatya bahçem.