Çıra gibi yanıp ışık olmuşum
Pervane dışında yanan olmadı
Garibana kapı, eşik olmuşum
Divane dışında kanan olmadı
Övenlerim oldu geldikçe yeri
Bazısına göre “şiirin piri”
“Yine boş konuştu delinin biri”
Avane dışında sanan olmadı
Bir şeyler sunmaktı benim muradım
Cehennemden geçti ince sıratım
Derin yaralara merhem aradım
Zamane dışında canan olmadı
Hoşlanılan şeye dokunmadılar
Yine de üzmekten sakınmadılar
Yazdıklarım fazla okunmadılar
Terane dışında anan olmadı
Terk ettim gafleti, bazen uykuyu
Sunmaya çalıştım genel kaygıyı
Bir büyüksün diye bana saygıyı
Anane dışında sunan olmadı
Mikdadî, yalanmış algı da histe
Binlerce şiirim yok oldu siste
Bir ömür harcadım, al sana beste!
Kemane dışında inan olmadı
Şair Mikdat Bal