. 
Kýyametim kopuyor, yýrtýlýyor yüreðim.
Damarlarým çatlýyor can parem; etme!
Yarým kalan hikâyem, koklanmamýþ çiçeðim,
Gitme sevdiðim, gitme!
 
Sen gidersen bu can ölür,
Yaþadýðým her an ölür;
Deli taylar istila eder yurdumu.
Gözü karam, onmaz yaram.
Yanarým, yýkýlýrým!
Yalandýr Anka olduðum yalan;
Küllerimden doðamam.
 
Kanamalýdýr vedalar; bilirim.
Mercan benekli yýlanlar esir alýr kuytularda,
Zehir salar ciðerime; inlerim.
Göðsüm efkârýmdan aman diler.
Ürkütme kuþlarýný gecenin, serçelerin hatýrýna,
Ne olursun;
Pusuda nöbet tutuyor zebaniler.
 
Toz toprak firarda bugün,
Hepsi baþým üzerinde.
Bittim biteceðim!
Girdabýnda sürüklenirken bedenim,
Yokluðunda yiteceðim.
 
Unutamam, eminim.
“Bir sýzýydý, geldi, geçti.” diyemem.
Küser yeminim.
 
Mücella Pakdemir