Karşı kaldırımda, vurup sineme,
Camına bakardım; açılmazdı hiç.
Düşler ülkesinden gönül haneme
O kara saçların saçılmazdı hiç.
Bilirdin orada beklediğimi,
Sabrıma bin sabır eklediğimi,
Bağrıma bulutlar yüklediğimi;
Perdenden hayalin seçilmezdi hiç.
Sarınıp çileden pelerinime
Bir türkü dolardım şu lal dilime.
Seni anlatırdı her bir kelime;
Güftesine paha biçilmezdi hiç.
Bir ben kaybolurdu ağlarken benden,
Kanım çekilirdi sanki bedenden.
Bir buse dilerken o ipek tenden
Günahtan böylesi kaçılmazdı hiç.
Sokak kedileri yaren olurdu,
Sevdikçe sen gibi ceren olurdu,
Kapını çalmama fren olurdu;
Üç - beş adım öte geçilmezdi hiç.
Kırılmasa tel tel sırça kanadım,
Dolmazdı kadehe gönül muradım;
Serseri, ayyaşa çıkmazdı adım;
Gözyaşı şarabım içilmezdi hiç.
Mücella Pakdemir
