Ey hüzün dolu anýlarým nazlý yar gelemeden gidin

Onu ben ne kadar çok sevdiðimi gönlüme bakarak bilin

Gel yanýma yüzündeki gönlündeki gülücüklerinle bekle

Sana hasret kalmýþ günlerimi gönlümden silerek gülücüklerini ekle

Giderken al paslý hançeri yüreðime sapla hasretin ile öldürme

Sevgimizi kýskanan düþmanlarýmýzý gidiþinle ne olur bana güldürme

Gelecek gel artýk ey ceylan bakýþlým geç olmadan

Bu ömür sona doðru gidiyor gel artýk vakit sensiz dolmadan

Vakit sensiz nasýl geçiyor diye bana sorma zamana sorma periþanýz

Periþan zamanýn içinde kaybolduk gel beni bul ben kalmadan cansýz

Daha kaç mevsim bekleyeceðim seni böyle gözlerim yaþlý

Gelmeyeceksen bir haber sal yaþayamayacaðým artýk böyle aðýr yaralý

Ya gel kaz mezarýmý bitsin sensizliðin sancýsý

Ya da gel bir çare öner göster dayanamýyorum artýk açýkçasý

Bildiðim tüm kelimeleri hafýzamda dünyamda giderken sildin sen

Sana þimdi halimi ýstýrabýmý hangi kelimelerle anlatayým söyle ben

Hatýralar içinde karýþtýrýrken geçmiþi bana ait hiçbir þey bulamadým sende

Eyvah’lar olsun ben seni severken hiçimi sevmedin beni sen bir günde

Giderken kýrgýnlýðýmý da alýp götürseydin üzerimde tonlarca býraktýn

Seni ben canýmdan çok severken sen beni nasýl sensiz hasretinle yaktýn

Dönemeçli sokaklarý beraber dönecektik yola çýkmadan kaçýþýnla sendeledim

Seninle bir ömür gülecektim diye sevdim sevmeyeceðini ben nereden bilirdim

Þimdi bilmiyorum bu âlemde mevsimlerden hangisini yaþýyoruz

Sen gibi vefasýzlarýn terk ediþiyle zamanýný önümüze katmýþ suçlu diye taþlýyoruz

Mehmet Aluç-Kul Mehmet