Online Üye
Online Ziyaretçi
Hasret vurdu yüreğimi parça parça parçaladı
Nazlı yar kaçtı gitti gönlümde vefasız
alçaldı
Mutsuzum dedi mutluğa koştu mutlu olmadı
Mutsuzluğum içinde mutluluğu gören acep var
mıdır?
Gönlünü dahi değil tenini ben hiç
incitmedim
Kendisi gülsün diye tüm kabahatini
söylemedim
Ben ağlayayım o gülsün dedim dertlerini
yüklendim
Mutsuzluğum içinde mutluluğu gören acep var
mıdır?
Ilgıt ılgıt esmez hasret rüzgârı yakmak için
eser gönlüme
Bir daha görünmesin artık benim bu dünyada
gözüme
İki âlem bir araya gelse de inanmam artık
bir tek sözüne
Mutsuzluğum içinde mutluluğu gören acep var
mıdır?
Bereketsizliğime söz söyleyen karşıma
kurudu da geldi
Tüm suçu nedense o vefasız zalim benden
bildi
Ben onu canımdan çok sevdim o delik deşik
etti de gitti
Mutsuzluğum içinde mutluluğu gören acep var
mıdır?
Aşk dedi bu ömrümü istedi bende ona hemen
verdim
O benden bir istedi bu gönlümle önüne on
tanesini serdim
Ben bir parça gül dedim bir gün güldüğünü
görmedim
Mutsuzluğum içinde mutluluğu gören acep var
mıdır?
Karanlık dünyama ışık ol dedim dünyamı
yaktı
Bilmem ne suçum vardı bıraktı yâd ellere
kaçtı
Giderken mutsuzluğu bu dünyama elleriyle
saçtı
Mutsuzluğum içinde mutluluğu gören acep var
mıdır?
Kul Mehmet’im boş ver üzülme giden giderse
gitsin
Çok fazla üzülme ki mutluluk bir daha
kapına gelsin
Az gülümse için yansa da durma gül
mutsuzluğun bitsin
Mutsuzluğum içinde mutluluğu gören acep var
mıdır?
Mehmet Aluç-Kul Mehmet