Siyah saçlı kahverengi gözlü bir çocuktur ülkem.

Gözyaşı dağları eriten bir destan!

İman terazisindeki tek dengem,

Beni elif misali ayakta tutan…

Düşüne el uzatan, düştüğünde kendi doğrulan.

Var mıdır başka bir ülke, küllerinden yeniden doğan.

İstikbali sırtına yüklediği yükten belli,

Bir ırmak müminler için, çağlayan.

Atası peygamber övgülü ülkem,

Müminlerin piri, müminlerin son sancağı,

Tükenmeyen umudum, bitmeyen duam.

Hiçbir zalim indiremez o şanlı bayrağı.

Şehitlere sözüm olsun bizim bu vatan.

Kimse bölemez, kimse dostu düşman kılamaz.

Birlik beraberliğimizdir bizi ayakta tutan.

Hiçbir zalim şeytanı bize dost kılamaz…